در قرآن کریم برای اولیاء‌الله یا دوستداران خدا، دو نشانه ذکر شده که یکی ایمان به خدا و دیگری مداومت داشتن بر حال تقوی است؛ اینان کسانی هستند که خداوند وعده زوال ترس و اندوه را به آنان داده است.
عقیق:در قرآن کریم آیاتی هست که در آن‌ها از پشتیبانی و همراهی خداوند از
مؤمنان سخن به میان می‌آورد؛ آیاتی که مایه دلگرمی انسان علاقه‌مند به انس
با حق و ترغیب او به رشد بیشتر در این مسیر است.
از جمله این آیات دلگرم‌کننده برای مؤمنان آیه 62 سوره یونس است: «أَلا إِنَّ أَوْلِیَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ؛ بدانید که دوستداران خدا، نه بیمى بر آنهاست و نه اندوهگین مىشوند.» آیه
شریفه‌ای که به دنبال این آیه می‌آید به ما می‌گوید اولیاء الله چه افرادی هستند: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَکَانُواْ یَتَّقُونَ؛ همان کسانى که ایمان آوردهاند و تقوا ورزیدهاند.»
در ادبیات عرب، ترکیب فعل «کَانُواْ یَتَّقُونَ» (فعل کان+ فعل مضارع)
بیانگر فعلی است که در گذشته به تکرار و استمرار انجام شده باشد. بر این
اساس، می‌توان دریافت علاوه بر ایمان، تقوی حال مستمر این دسته از مؤمنان
است و این مداومت و استمرار بر تقوی، ویژگی اولیاء الله یا دوستداران خدا
است.
به گفته مفسران زوال ترس و اندوه از وعده‌های اخروی برای مؤمنان است که
مستلزم وعده جمیع خیرات است. آیه بیانگر مرتفع شدن همه انحاى خوف و حزن از
مؤمنان تقوی پیشه است و با این بیان معلوم مى‌شود هیچ نعمتى از وی دریغ
نمى‌شود.
در روایات نیز نقل شده است امام على علیه السلام پیرامون «اولیاء اللّه»
در آیه یاد شده در پاسخ به شخصی، ویژگی‌های آنان را به تفصیل چنین بیان
کردند: اولیاى خدا مردمى هستند که عبادت را خالص براى خدا به جا آورند و به
باطن دنیا نظر کنند، در حالى که سایر مردم تنها ظاهر آن را مى‌بینند،
اولیاى خدا آثار دیررس زندگى را شناختند در حالى که سایر مردم مغرور به
آثار زودرس آن شدند.
حضرت امیرمؤمنان(ع) در جایی دیگر در این باره فرمودند: خداوند، ولی خود را
میان مردم پنهان کرده است. پس هرگز مسلمانی را تحقیر نکنید، شاید او از
اولیاء خدا باشد.