وی افزود: شاید از آن‌ها لازم‌تر ذکر مواعظ و نصایحی که داشته‌اند و جنبه تربیتی دارد، لازم باشد. به نقل از علامه مجلسی، مردی خدمت امام جواد(ع) آمد و گفت من را موعظه کنید، دستورالعملی به من بدهید، امام از او سؤال کرد اگر بگویم عمل می‌کنی یا فقط من بگویم و تو بشنوی، امام می‌خواست بگوید فایده ندارد دور هم بنشینید و موعظه هم بشنوید و ثواب ببرید. حالا اینگونه است، غالباً برای ثواب در مجالس شرکت می‌کنند. در مجالس عزای امام حسین(ع) برای ثواب می‌روند. ثواب یعنی چه؟ ثواب یعنی تحولی در روح انسان ایجاد شود، وقتی موعظه را شنید با خودش تطبیق بدهد. تا تحول روحی پیدا نکنیم، تا فضایل را کسب نکنیم و فضایلی که داریم را بیشتر نکنیم ثواب کسب نکرده‌ایم.

این مفسر قرآن اظهار کرد: مرد قول داد به امام که موعظه را در زندگی خود پیاده کند. امام فرمود: صبر را تکیه‌گاه خود قرار بده. از فضائل نفسانی که باید مسلمان داشته باشد صبر است. صبر انواع مختلفی دارد؛ صبر در مصیبت، صبر بر طاعت و صبر بر معصیت. در مصیبت نباید جزع و بی‌تابی کرد. باید گفت مقدر الهی بوده، تحمل می‌کنم؛ البته گریه اشکالی ندارد. گریه از عاطفه است. جزع و اعتراض به خدا اشکال دارد. گریه کردن و اندوه داشتن منافاتی با صبر ندارد. پیامبر(ص) هم وقتی پسرش از دنیا رفت گریه کرد. نباید حرفی زد که خدا به خشم بیاید. گاه عبادت هم صبر می‌خواهد،‌ عبادت هم دشواری‌ها دارد. روزه واقعی دشواری دارد، صبر و تحمل باید باشد. انفاقات مالی دشواری دارد باید صبر کرد. والدین کافر هم حق دارند باید صبر داشت و محبت کرد.

پولداری بد نیست پول‌دوستی بد است

آیت‌الله ضیاء آبای عنوان کرد: امام فرمود: شهوات را ترک کن. صبر کردن بر معصیت، مشکل‌تر از صبر بر مصیبت و عبادات است. فرمود به فقر اعتنا کن. یعنی فقر را نگه دار. بی‌پول بودن و تهی دستی منظور نیست. بلکه تهی‌ قلبی منظور است. قلبت خالی از حب خدا نباشد،‌ خالی از غیر خدا باشد. پولداری بد نیست پول‌دوستی بد است. خوشا به حال پولدار مؤمن، در راه خدا پول را مصرف می‌کند. فقری که امام فرموده فقر پولی نیست، تهی قلبی است. قلب را از غیر خدا خالی کن. منظور این است که قلب پر از خدا اما بی نیاز از غیر خدا باشد. خوشا به حال آن آدمی که تهی قلب از غیر خدا باشد. انسان به خدا فقیر باشد اما به مردم فقیر نباشد. آن که محبوب خدا شد محبوب مردم می‌شود.

وی گفت: امام فرمود با هوای نفست مخالفت کن. مخالف هوای نفس خود در گناه‌های روانی باش. اگر «من» گفتی کار خود را خراب کرده‌ای. خداوند در قرآن فرموده «أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً»، (جاثیه/23). اگر در زندگی کسی هوای نفس حاکم باشد خدا در همین دنیا به او کیفر می‌دهد. کیفرش این است که مهر بر قلب و دلش می‌زند و حق را نمی‌بیند و نمی‌فهمد. هواپرستی در همه شئون زندگی و در همه طبقات پیدا می‌شود.

آیت‌الله ضیاء آبادی عنوان کرد: الفاظ دعا برایت کاری نمی‌کنند، همین را بفهم که خدا می‌بیند تا گناه نکنی. «هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ»، (حدید/4). از مردم حیا می‌کنی از خدا حیا نمی‌کنی. هر جا هستید این آیه را بخوانید «أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى»، (علق/14). تنها هم هستید بخوانید، پرهیزگار و فقیه می‌شود. نمی‌خواهد دعایی را صد بار و هزار بار بخوانید، عاقل هستید از خدا حیا کنید. بندگان بیدار و هوشیار خدا چون فهمیده‌اند که مقصد کجاست و مسیر کجاست، گناه نمی‌کنند. مقصد من لقاء الله است که عمده‌اش بعد از مرگ است. مسیر من هم دینداری است. واجب را انجام دهید حرام را هم ترک کنید. اینجور باشد همیشه مراقب هستیم که قلب پاک باشد. مؤمن آن کسی است که از لغو می‌گریزد.

یادآور می‌شود، جلسه تفسیر آیت‌الله ضیاءآبادی دوشنبه، هفتم اردیبهشت‌ماه بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد علی بن حسین(ع) دربند برگزار شد. صوت کامل این جلسه را بشنوید: