عقیق: متن حدیث را از کتاب الکافی منتشر می کند.عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَنْ عَظُمَتْ نِعْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ اشْتَدَّتْ مَئُونَةُ النَّاسِ عَلَيْهِ فَاسْتَدِيمُوا النِّعْمَةَ بِاحْتِمَالِ الْمَئُونَةِ وَ لَا تُعَرِّضُوهَا لِلزَّوَالِ فَقَلَّ مَنْ زَالَتْ عَنْهُ النِّعْمَةُ فَكَادَتْ أَنْ تَعُودَ إِلَيْهِامام صادق(ع) فرمودند: اگر نعمت خدا بر كسى فراوان و بى حساب شود، مسئوليت او نسبت به حوائج مردم افزایش مى يابد.اگر مى خواهيد كه سايه نعمت خدا بر شما مستدام بماند، بار حوائج مردم را بر دوش خود برداريد، و گر نه نعمت خدا را در معرض زوال و فنا قرار مىدهيد.بسيار كم اتفاق مىافتد كه نعمت از دست كسى زائل شود و دوباره به او باز گردد.پی نوشت:الكافي، ج4، ص: 37منبع:حوزه211008