مومن بلندپایگى را ناخوش دارد و شهرت را دشمن، اندوهش دراز است و همتش بلند، بسیار خموش است و اوقاتش به بیکارى نمىگذرد، شکور است و شکیباست.
عقیق:در حدیثی شریف امیر المومنین علی (ع) می فرمایند : مـؤمـن شـادیش در چهرهاش مىباشد و اندوهش در دلش، سینهاش از هر چیز فراختر (پر حوصله و دریا دل) است و نفسش از هر چیز زبونتر. بلندپایگى (برتری) را ناخوش دارد و شهرت (خودنمایی) را دشمن است. اندوهش دراز است و همتش بلند. بسیار خموش است و اوقاتش به بیکارى نمىگذرد؛ شکور است و شکیبا؛ غرق در اندیشه خویش است و در پایبندى به دوستى خود (با دیگران) حریص است. نرمخو و مهربان است، ارادهاش سختتر از سنگ خاراست و با این حال (نزد حق) از یک بنده(غلام) خوارتر و افتادهتر است. متن حدیث: امیرالمؤمنین علیٌّ علیهالسلام: المؤمنُ بِشْرُهُ فی وجهِهِ، وحُزنُهُ فی قلبِهِ، أوسَعُ شَیءٍ صَدْرا، وأذَلُّ شَیءٍ نَفْسا، یَکْرَهُ الرِّفْعةَ، و یَشْنَأُ السُّمْعةَ، طویلٌ غمُّهُ، بَعیدٌ هَمُّهُ، کثیرٌ صَمتُهُ، مَشغولٌ وقتُهُ، شَکورٌ، صَبورٌ، مَغمورٌ بفِکرَتِهِ، ضَنینٌ بخَلّتِهِ، سَهلُ الخَلیقةِ، لَیِّنُ العَرِیکةِ، نَفسُهُ أصْلَبُ مِن الصَّلْدِ، و هُو أذَلُّ مِن العبدِ. پی نوشت: « بحار الأنوار، جلد 69، صفحه 410» منبع:جام 211008