كتب تاریخى زمان مشخصى براى ولادت ايشان ذكر نمى نمايند، اما قراين موجود ، ولادت ايشان را در سال ( ٢٥ هجری) اثبات مى كند ، ولذا در اكثر كتب تاليف شده در مورد حادثه كربلا آمده است كه ايشان درهنگام شهادت در كوفه (٣٥ سال) داشتند.
بيهقى وديكر مورخان اين امر را تاييد مى كنند ودیگر مورخين عمر ايشان را ٣٨ سال مى دانند . اما قول مورد تاييد سيره نگاران همان ٣٩ سال است.
مادر ايشان به نام ( عليّه ) خوانده مى شدند كه از خواندان شاهان نبط بوده اند وپدر ايشان عقيل بن ابی طالب است. عقيل فرزندان ديگری از زنان ديگر نيز داشته است ولى هيچ كدام در فضل وكمال به حضرت مسلم بن عقيل (ع) نمى رسند.
حضرت مسلم (ع) دردامان پر مهر حضرت امير المؤمنين علی (ع ) روزگار كودكى را سپری نمودند واز ايشان كسب فيض وكمالات نمود به گونه ای که امیر المؤمنین (ع) در بسیاری امور بر این شاگرد به حقشان اعتماد می نمودند و با شجاعت وقهرماني وکمالاتي که در او مشاهده نمودند , حضرت مسلم را یکی از کارگزاران خود در حکومت علوی قراردارند.
اکثر کتب تاریخ اسلام نقش حضرت مسلم (ع) را در جنگ جمل در کنار دیگر پسر عموهاي خود مانند امام حسن (ع) وامام حسین (ع) ومحمد حنفیه وعبد الله بن جعفر وعبد الله بن عباس غیر قابل انکار دانستنه و از طلايه داران لشگر امیر المؤمنین (ع) ذکر نموده اند
مسلم در جنگ صفین نیز دست از همراهی با علی (ع) برنداشت وبا تجربه جنگهایی پیشین , یکی از رهبران جنگ صفین بود.
بعد از شهادت امیر المؤمنین (ع) جناب مسلم (ع) از یاران نزدیک امام حسن (ع) وامام حسین (ع) بودند. وشایسترین فرد برای نمایندگی وسفيري از طرف امام حسين(ع).
امام حسین (ع) در نامه خود به اهل کوفه فرمودند : (( به درستی که به سوی شما فردی را فرستادم که برادر وپسر عموی من است واو مورد وثوق من است , از او اطاعت نموده وبه کلام او گوش سپارید ....)).
حضرت مسلم (ع) به بهترین شکل وظیفه خود را در نمایندگی از امام حسین (ع) انجام دادند , ایشان پیام امام (ع) را به تمام کوفه رساندند , کوفه ای که در ان زمان مرکز سرزمین های اسلامی با انواع اقوام وقبایل گوناگون بود.
حضرت مسلم بن عقیل (ع) در اثر تبانی های سیاسی بین عبید الله بن زیاد ( لعنه الله ) ودیگر مزدوران وابسته به دستگاه ظالم بنی امیه به شهادت رسید و هانی بن عروه که از اولین پیوستگان به نهضت امام حسین (ع) بود , راه مسلم (ع) را ادامه داد ودر دفاع از مسلم (ع) در مقابل حکومت ظالم بنی امیه , و مزدوران مانند عبید الله بن زیاد ( لعنه الله ) به درجه رفیع شهادت نائل آمد .
بعد از شهادت مسلم وهانی بن عروه ، عبيدالله دستور داد که جسدشان را در نزدیکی دار الإماره دفن کنند تا ماموران به راحتی بتوانند مانع زیارت قبور آنان گردند و مانع به پاداشتن مجالس عزادارای شوند.
درود وسلام خداوند بر آنان باد .