چرا قرآن از فرعون به «ذو الأوتاد» تعبیر کرده است؟

توصیف «فرعون» به «ذو الاوتاد» (صاحب میخ هاى محکم) که در آیه 12 سوره «ص» و در آیه 10 سوره «فجر» آمده، کنایه از استحکام قدرت «فرعون» و فرعونیان است، این تعبیر، در سخنان روزمره، نیز به معنى استحکام به کار مى رود، گفته مى شود: فلان کس میخ هاى قدرتش محکم است، یا میخ هاى این کار کوبیده شده، و یا چهارمیخه شده است، چرا که همیشه براى استحکام بنا، یا خیمه ها از انواع میخ ها استفاده مى کنند.
بعضى نیز، آن را اشاره به لشکریان عظیم «فرعون» دانسته اند، چرا که لشکر، معمولاً از خیمه ها استفاده مى کند، و براى نگهداشتن خیمه ها از میخ استفاده مى نمایند.
بعضى دیگر، آن را اشاره به شکنجه هاى وحشتناک فرعونیان نسبت به دشمنانشان دانسته اند که به اصطلاح آنها را به چهار میخ مى کشیدند، هر یک از دست و پاى آنها را با میخ به زمین، چوبه دار، و یا دیوارى مى کوبیدند، و مى گذاشتند تا جان دهد!
و سرانجام بعضى نیز، احتمال داده اند که: «اوتاد» همان «اهرام مصر» است که همچون میخ بر دل زمین نشسته، و چون «اهرام» از ویژگى هاى فراعنه است این توصیف در قرآن منحصراً در مورد آنان آمده است.
در عین حال، این احتمالات با هم منافاتى ندارد و ممکن است در مفهوم این کلمه جمع باشد.(1)

پی نوشت:

1- گردآوری از کتاب:نفسیر نمونه ،آیت الله مکارم شیرازی،دارالکتاب الاسلامیه،چاپ بیست وششم،ج19،ص248

 منبع:شفقنا