امـام هشتم(ع) عــالی‌ترین و بلندترین زمزمه‌های محبّت را با سوز و از سر شوق در این مناجات کوتاه بر زبان جاری می‌سازند و محبوب خود را معرفی می‌نمایند و آرزوی سلامتی و ظهور او را دارند .
عقیق:امام علیّ‌بن موسی الرضا(ع)، در یکی از بهترین لحظات نیایش خود، یعنی قنوت
نماز ظهر جمعه، سرود بی‌قراری و انتظار سر می‌دهند و برای فرج و ظهور آن
بزرگوار این‌گونه دعا می‌کنند:
بارالها! کار ظهور بنده شایسته و خلیفه
راستینت (امام مهدی(عج)) را اصلاح فرما؛ همان‌گونه که کار پیامبر و
فرستادگانت را اصلاح نمودی و از فرشتگانت، نگاهبانانی بر او بگمار و از سوی
خویش، با روح القدس او را یاری
و پشتیبانی فرما. دیده‌بانانی از
پیش‌رو و پشت سر همراه وی گردان تا از هر بدی، نگاهش دارند. ترس و هراس او
را به امن و امان دگرگون ساز، که او تو را می‌پرستد و هیچ چیز را همتا و
همانند تو نمی‌داند، پس برای هیچ‌یک از آفریدگانت، برتری و چیرگی نسبت به
ولیّ خودت قرار مده و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما و مرا از
یاران او به شمار آور! که همانا تو بر هر کاری توانایی.»
با توجّه
به مضــامین زیبای فوق، روشــن می‌گردد که چگونه امـام هشتم(ع) عــالی‌ترین
و بلندترین زمزمه‌های محبّت را با سوز و از سر شوق در این مناجات کوتاه بر
زبان جاری می‌سازند که هم محبوب خود را معرفی می‌نمایند و هم آرزوی سلامتی
و ظهور او را دارند و از خدا می‌خواهند تا بیعت هیچ ستمگری بر گردن آن
حضرت نباشد. آنگاه برای جهاد در رکاب او اعلام آمادگی می‌کنند تا بدین
وسیله، ارتباط معنوی و عاطفی خود را به آن بزرگوار ابراز فرمایند.2