عقیق:بر اساس آموزه‌های قرآنی مسئولیت انسان، آبادانی زمین است:واستعمرکم
فیها.(هود، آیه 61) و یکی از مسئولیت‌های او در ارتباط با آبادانی زمین،
کشت گیاهان و نباتات است. در این زمینه انسان تنها مسئولیتی که بر عهده
دارد، شخم زدن و دانه پاشیدن است که از آن در عربی به «حَرث» تعبیر
می‌شود. خداوند در آیه 63 سوره واقعه می‌فرماید: أَفَرَأَيْتُم مَّا
تَحْرُثُونَ؛ آیا آنچه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟ پس کار انسان همان کشت
کردن است؛ اما کشاورزی کار خداوند است؛ زیرا این خداوند است که این کشت و
دانه بی‌جان و بی‌حیات را جان و حیات می‌بخشد و آن را به شکل زراعت در
می‌آورد.لذا خداوند انسان را «حارث» (کشتکار)و خود را «زارع» (کشاورز)معرفی
می‌کند و می‌فرماید:ا أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزّارِعُونَ؛
آيا شما آن را مىرويانيد يا ما رويانندهايم؟ در حقیقت مسئولیت انسان
تنها انتقال جمادی به نام دانه و کشت آن در زمین است و آن کسی که به آن
حیات می‌دهد و زنده می‌کند، خداوند است. پس حیات بخشی و به فعلیت درآوردن
این دانه و تبدیل جماد به نبات و گیاه کار خداوند است.(واقعه، آیه 64)