دعا در لغت به معناى خواندن و حاجت خواستن و استمداد است و گاهى مطلق خواندن از آن منظور است و در اصطلاح دعا عبارت است از: خواستن حاجت از خداى متعال، البته واژه دعا و دیگر مشتقات آن در قرآن مجید تقریباً در ۱۳ معنا به کار رفته است که از جمله آن ها، خواندن، دعا کردن، خواستن از خداوند، ندا دادن، صدا زدن، دعوت کردن به چیزى یا به سوى کسى، استغاثه و یارى خواستن؛ عبادت کردن و… مىباشد، اما باید دانست که دعا نمودن دارای جایگاه ویژه ای می باشد.
عقیق: در این باره سدید گوید: به امام باقر(ع) عرض کردم کدام عبادت بهتر است؟ حضرت فرمودند: چیزی نزد خدای عز و جل بهتر از این نیست که از او درخواست شود و از آن چه نزد اوست خواسته شود و کسی نزد خدای عز و جل مغبوض تر نیست از آن کس که از عبادت او تکبرورزد و سرپیچی کند و آن چه نزد او است درخواست نکند . همچنین میسر بن عبدالعزیز گوید: حضرت صادق(ع) به من فرمودند: ای میسر؛ دعا کن و مگو که کار گذشته است و آن چه مقدر شده همان شود (و دعا اثری ندارد)، همانا نزد خدای عز و جل منزلت و مقامی است که بدان نتوان رسید جز به درخواست و مسئلت و اگر بنده ای دهان خود را ببندد و درخواست نکند چیزی به او داده نمی شود، پس درخواست کن تا به تو داده شود. ای میسر؛ هیچ دری نیست که کوبیده شود جز این که امید آن رود که بروی کوبنده باز شود ؛ و نیز این امام همام در جایی دیگر فرموده اند: هر که از فضل خدای عز و جل درخواست نکند نیازمند و فقیر می گردد؛ و همچنین بیان داشته اند: دعا برگرداند قضائی که از آسمان نازل گردیده و به سختی ابرام شده (و محکم گردیده) است، می باشد . پی نوشت ها: 1-کلینی، کافی، ج4: 210-215. 2-خرمشاهى، دانشنامه ى قرآن و قرآن پژوهى،ج1: 1054. 3-موحدیان عطار، شفاخانه معنوی (شفا از قرآن و احادیث): 15-14. منبع:قدس 211008