حقيقت ايمان آن است كه انسان خودش را در جبهه حق و تحت ولايت خداوند بداند و خلافت انسان كامل معصوم را بر خودش و جامعه بپذيرد و تحت فرماندهي ولي و خليفه خدا در روي زمين، هميشه آماده نبرد بزرگ با دشمنان داخلي با نفس اماره و دشمنان خارجي با سلطه گران و ظالمان و كافران باشد و در عرصه اين درگيري بتواند از جان و مال و آبروي خويش مايه بگذارد و از هيچ نيروي شيطاني هراس بدل راه ندهد و محكم و استوار، با صدق و اخلاص در راه خدا مبارزه و مقاومت كند و در مقابل سختي ها اين راه بردبار و صبور باشد.
عقیق: در بابِ معنای ایمان آمده است که عبدالرحیم قصیر نقل کرده است: با عبدالملک نامه‌ای برای امام صادق (ع) نوشته و از حضرتش سؤال کردیم که ایمان چیست؟ پس امام صادق (ع) در پاسخ نامه‌ی من و عبدالملک بن اعین چنین نوشتند: خدا تو را رحمت کند؛ از معنی ایمان پرسیدی، ایمان اقرار به زبان و عقیده به قلب و عمل به جوارح و اعضا است و هر کدام از این سه بخش از ایمان ناشی از قبلی است و ایمان دژی است و اسلام نیز دژی است و کفر دژی است و ممکن است انسان مسلمان باشد پیش از آنکه مؤمن باشد، ولی ممکن نیست مؤمن باشد مگر اینکه مسلمان باشد، پس اسلام پیش از ایمان است و مشارک با ایمان است. بنابراین؛ اگر انسانی مرتکب گناه بزرگی - از گناهان کبیره - یا گناه کوچکی - از گناهان صغیره - که خداوند از آن نهی کرده بشود؛ از ایمان خارج شده است و نام ایمان از او ساقط شده است، ولی اسم اسلام بر او باقی است، پس اگر توبه و استغفار کند به خانه و دژ ایمان برمی‌گردد و این معصیت او را در کفر وارد نمی کند، مگر اینکه انکار کند و حرام را حلال و حلال را حرام بداند و به آن معتقد شود، در این صورت از اسلام و ایمان خارج شده و در کفر داخل شده است. علاوه بر این ابوبصیر گوید: از امام صادق (عَلیه السَلام) پرسیدم ایمان چیست؟ پس حضرت جواب را در دو کلمه جمع نموده و فرمودند: ایمان به خدا و اینکه معصیت خدا را نکنی. گفتم: اسلام چیست؟ امام آن را نیز در دو کلمه جمع نموده و فرمود: هر که شهادت ما را اجرا کند و اعمال دینی ما را انجام دهد. پی نوشت ها: 1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج65: 276، 259. 2-کلینی، کافی، ج2: 27، 38. *قاضی زاهدی، پرسش‌های مردم و پاسخ‌های امام صادق (ع): 63، 64. منبع:قدس 211008