عقیق: آیت الله العظمی "مکارم شیرازی" در کتاب"وهابیت بر سر دوراهی" می نویسند:
« فراموش نمی کنم در سال های نخستین که به زیارت خانه خدا مشرف شده بودم، در مدینه منظره عجیبی دیدم که مرا سخت در فکر فرو برد. گروهی به نام "آمرین به معروف" (از متعصبان وهابی) با ریش های بسیار بلند اطراف مرقد پیامبر اکرم(ص) را گرفته بودند و هر کدام شلاقی در دست داشتند و هر کس به قصد بوسیدن مرقد پیامبر(ص) نزدیک می شد، بر سرش می کوفتند و می گفتند: (( هذا حدید، هذا خشب و هذا شرک؛ این ضریح یک قطعه آهن و چوب بیش نیست، این کار شما شرک است)) !
آن ها از این نکته غافل بودند که هیچ عاقلی آهن و چوب را به خاطر آهن و چوب نمی بوسد،بلکه این کار حرکت نمادینی است برای اظهار علاقه و عشق و محبت به صاحب آن قبر، همانگونه که همه مسلمین حتی خود وهابی ها جلد قرآن را می بوسند. آیا اظهار عشق و علاقه و محبت به قرآن و پیغمبر اکرم(ص) شرک است؟ هیچ عقل و منطقی با چنین عقیده ای موافق نیست.
مردم جهان پرچم کشور خود را می بوسند و به آن احترام می گذارند،آیا مقصودشان اظهار علاقه به یک قطعه پارچه بی ارزش است که شاید جزء طاقه پارچه ای بوده که بخشی از آن پرچم شده و بخش دیگری را پیراهن و شلوار کرده اند؟
به یقین هدف آنها احترام به استقلال کشورشان است و مصداق حب الوطن است.آیا هیچ کس احترام به وطن و آب و خاک را شرک می شمرد؟!
جالب اینکه همه وهابی ها به «حجرالاسود» احترام می گذارند و آن را می بوسند، هنگامی که می گوییم: هذا حجر لایضر و لاینفع... این نیز قطعه سنگی بیش نیست و سرنوشت ما در دست آن نمی باشد، می گویند: پیغمبر(ص)آن ر بوسیده ماهم پیروی می کنیم و می بوسیم!
می گوییم:مقصودتان این است که پیغمبر(ص) به شما اجازه شرک داده و این مورد مستثنی است و نوعی شرک جایز است،یا بوسیدن دلیل بر شرک نیست؟
اینجا سکوت می کنند و پاسخی ندارند.
اضافه بر این می گوییم همه شما"جلد قرآن" را می بوسید و این کار را جایز می شمرید،یک قطعه چرم و مقوا چه ارزشی دارد که می بوسید؟
می گویند: هدف اظهار محبت و احترام به قرآن است!
می گوییم: این کار شرک نیست؟
می گویند:صحابه رسول خدا(ص) قرآن را می بوسیدند!
می گوییم آیا حضرت اجازه داده شما مشرک شوید؟با این که دلیل شرک غیر قابل تخصیص است: « اِنَّ اللَّهَ لايَغْفِرُ اَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرى اِثْماً عَظيماً.» (1)
«خداوند(هرگز) شرک را نمی بخشد؛ و گناهان پایین تر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می بخشد. و آن کس که برای خدا، شریکی قرار دهد،گناه بزرگی مرتکب شده است.»
به یقین بطلان شرک به حکم عقل قطعی ثابت شده و حکم عقل قابل تخصیص نیست.
در اینجا پاسخی ندارند.
کوتاه سخن اینکه آن ها در گردابی از تضادها و تناقض ها غوطه ورند و خودشان هم کم و بیش می دانند اما به رو نمی آورند.»
پی نوشت:
1ـ نساء آیه 48
211005