وی با بیان اینکه در منابع تاریخی اهل سنت مباحثی وجود دارد که اولا حضرت زهرا (س) نسبت به دستگاه خلافت و حرکت ثقیفه غضبناک شدند و ثانیا غضب حضرت تا آخرین روز حیاتشان ادامه داشت، خاطرنشان کرد: حضرت زهرا (س) به استناد 2 آیه قرآن کریم اهمیت غضب شان را تبیین نمودند و با اشاره به آیه 81 سوره طاها تصریح کردند برپاکنندگان ثقیفه خوار و ذلیل خواهند شد و کسانی که نسبت به آن گروه تمایل پیدا کردند و رهبری آنها را پذیرفتند نیز خوار و ذلیل می شوند.

این استاد حوزه ادامه داد: حضرت فاطمه (س) با اشاره به آیه 13 سوره ممتعنه که می فرماید ای کسانی که ایمان آورده اید حضرت قومی را که خداوند بر آنها غضب کرده است به رهبری و سرپرستی نپذیرید، اظهار داشت بنابراین خداوند دستور داده رهبری کسی که مورد خشم اوست نپذیرید و حضرت زهرا (س) نیز با استناد به این آیه به طرفداران ثقیفه هشدار دادند که اگر ملاکشان قرآن است باید از پذیرش زعامت و رهبری کسانی که ثقیفه را برپا کردند اجتناب ورزید.

حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی افزود: ابن ابی الحدید عالم سنی آورده است نزد من ابی الحدید آنکه صحیح است اینکه فاطمه در حالی از دنیا رفت که خشمگین بر اهل ثقیفه بود و وصیت کرد آن دو نفر (اولی و دومی) بر روی نماز نخوانند. روایات متواتر برای من تصدیق می کند که فاطمه خودش وصیت کرد که شبانه دفن شود و اهل ثقیفه بر روی نماز نخوانند و از علی برای این امر عهد گرفت.

وی با بیان اینکه حضرت زهرا (س) بر اهالی ثقیفه خشمگین است و نتیجه این خشم، خواری و هلاکت برای آنهاست، تصریح کرد: این کلام بر اساس آیه ای است که می فرماید: اگر ایمان دارید رهبری کسانی را که ما بر آنان غضبناک هستیم نپذیرید.

این کارشناس رسانه ملی ادامه داد: برخی از اهل سنت می گویند بین حضرت زهرا و اهل ثقیفه مشکلی نبوده و اگر عداوتی بوده است کسانی بین آنها آشتی داده اند شاهد شما برای این سوال چه کسی است؟ این گروه از اهل سنت: در کتاب نهج البلاغه علی ابن ابیطالب طی خطبه ای کمال دفاع را از دومی داشته است حال این سوال مطرح است که مگر می شود یک نفر قاتل همسر آدم باشد و همسر انسان از او خشمگین باشد و شوهر از او دفاع کند بنابراین وقتی علی ابن ابیطالب از دومی دفاع کرده است یعنی دیگر خشمی از او ندارد.

وی با بیان اینکه اهل سنت می گویند ادعای ما برای این سخن خطبه 219 بر مبنای سایر نسخ، خطبه 256 می باشد، گفت: امیرالمومنین علی (ع) می فرماید: خدا آبادی شهرهای فلانی را حفظ کرد، کژی ها را راست کرد، دردها را درمان کرد و سنت پیغمبر (ص) را به پا داشت و خطبه ها را پشت سر گذاشت و در عین حال پاکدامن و بی عیب از دار دنیا رفت، خیر و خوبی حکومت را درک کرد، خداوند به او لطف کرد و شر حکومت از سر او برداشته شد.

حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی تصریح کرد: امیرالمومنین علی (ع) در این خطبه از چه کسی تعریف کرده است حضرت در این خطبه اسم شخص مشخصی را نبرده اند بلکه تعبیر فلان را به کار برده اند و فقهای امامیه به اتفاق می گویند منظور از فلان قطعا اولی (و یا دومی) نبوده است بلکه بین سه نفر، سلمان فارسی یا جناب محمد بن ابی بکر و یا مالک اشتر احتمال وجود دارد.

وی در پایان گفت: بنابراین مشخص شد امیرالمومنین علی (ع) قاتلان حضرت صدیقه (س) نبخشید و مراد از تعبیر فلان در خطبه 219 (256) اولی و یا دومی نبوده اند.

منبع:شبستان