بر اساس روایات رسیده از ائمه اطهار (عَلیه السَلام) هر یک از جانشینان بر حق رسول الها دارای نشانه ای بوده که به وسیله ی آن امامت ایشان اثبات و تایید می گردیده است.
عقیق: در این باره نقل شده است که احمد بن مهران از ابي‌بصير روايت می کند: به حضرت موسي بن جعفر (عَليه‌السَلام) عرض كردم: قربانت گردم، به چه چيز امام شناخته مي‌شود؟ حضرت فرمودند: به چند چيز كه اولي آن‌ها اين است كه از پدرش سخني و اشاره اي درباره ي امامت او گذاشته باشد تا همان حجت و دليلي باشد و به اينكه از او پرسش شود و او پاسخ گويد و اگر پرسشي نشد او خود آغاز سخن كند و به اينكه از فردا خبر دهد و با مردم به هر زباني كه دارند با آن زبان گفتگو كند، سپس فرمودند: اي ابامحمد تا برنخاسته‌اي يك نشانه آن را به تو نشان خواهم داد. ابوبصير گويد: طولي نكشيد مردي از اهل خراسان وارد شد و به زبان عربي با آن حضرت سخن گفت، موسي بن جعفر (عَليه‌السَلام) به فارسي پاسخش گفت، مرد خراساني عرض كرد: به خدا اينكه من با شما به زبان فارسي گفتگو نكردم براي اين بود كه گمان كردم شما فارسي را نيكو نمي‌دانيد!؟ پس حضرت فرمودند: سبحان الله؛ اگر من به خوبي نتوانم پاسخ تو را بدهم پس برتري من بر تو در شايستگي منصب امامت چيست؟ سپس فرمودند: اي ابامحمد! همانا امام كسي است كه زبان هر يك از مردم زمين و همچنين زبان هر جانداري را به خوبي بداند. پی نوشت ها: 1-کلینی، کافی، ج1: 285. 2-شیخ مفید، ارشاد، ج2: 225. *زکی زاده رنانی، ششصد و پنجاه و پنج پرسش در محضر امام موسی کاظم (ع): 23، 67-68. منبع:قدس 211008