ثروتمند شدن علل متنوعی دارد که امام رضا (ع) اصلی ترین آنها را بر شمرده اند.
عقیق:مال دوستی و حرص و آز داشتن در مواجهه با دنیا از صفات مذموم و ناپسندی است که آموزه های دینی انسان را از آن بر حذر داشته اند. امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «مال دوستى، آرزوها را تقويت مى كند و اعمال را تباه مى سازد.» همان حضرت (ع) فرموده اند: «مال دوستى، دين را سست و يقين را تباه مى كند.» و نیز می فرمایند: «هرگاه خداوند سبحان بنده اى را دوست بدارد، مال و ثروت را منفور او گرداند و آرزوهايش را كوتاه سازد. هر گاه خداوند بدِ بنده اى را بخواهد، مال و ثروت را محبوب او گرداند و آرزوهايش را بگستراند.» پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «من از فقر بر شما نمى ترسم. بلكه از فزون خواهى و تفاخر به زياد داشتن براى شما نگرانم.» از امام باقر (ع) روایت است که فرمودند: «مردى نزد ابوذر آمد و به او بشارت داد كه گوسفندانش زاييده اند و گفت: اى ابوذر! مژده كه گوسفندانت زاييدند و زياد شدند! ابوذر گفت: زياد بودن آنها مرا خوشحال نمى كند. چون آن را دوست ندارم! مالى را كه كم باشد اما بسنده، بيشتر دوست دارم از مالى كه زياد باشد امّا [از ياد خدا] غافل سازد.» امام صادق (ع) می فرمایند: «از نجواهاى خداوند متعال با موسى (ع) اين بود: به ثروت انبوهِ هيچ كس غبطه مخور؛ زيرا ثروت زياد مايه گناهان زياد مى شود؛ زيرا حق و حقوقى بر آن واجب مى گردد.» امام رضا (ع) می فرمایند: «مال و ثروت جمع نشود، مگر با داشتن پنج خصلت: بخل شديد، آرزوى دراز، آزمندى چيره [بر جان]، رسيدگى نكردن به خويشان و برگزيدن دنيا بر آخرت.» امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «افزودن بر چيزى (تفاخر به زياد داشتن چيزى) كه نه آن براى تو مى ماند و نه تو برايش مى مانى، از بزرگترين نادانى است.» پی نوشت ها: غررالحکم کنزالعمال بحارالانوار منبع:قدس 211008