ما در دنيا آمده ايم تا به وسيله آن آزمايش شويم خداوند مرا به تو و تو را به وسيله من در معرض امتحان در آورده و هر کدام ما را حجت بر ديگري ساخته . تو به دنيا رو آوردي و تفسير قرآن را بر خلاف حق وسيله رسيدن به دنيا ساختي و مرا در برابر چيزي مؤاخذه مي کني که دست و زبانم هرگز به آن آلوده نشده [ اشاره به قتل عثمان است ] تو و اهل شام آن را دست آويز کرده ايد و به من نسبت داده ايد  تا آنجا که عالمان شما جاهلانتان را و آنها که سر کارند از کارافتادگان شما را به آن تشويق مي کنند.

 از خدابترس و با شيطان که در رام کردنت مي کوشد ستيزه کن و روي خويش را به سوي آخرت که راه من و تو است بگردان و بترس از آنکه خداوند تو را بزودي به يک بلاي کوبنده که ريشه ات را بزند و دنباله ات را قطع کند دچار سازد.

 من براي تو سوگند ياد مي کنم سوگندي که تخلف ندارد براينکه اگر خداوند من و تو را در ميدان نبرد گرد آورد و مقدرات من و تو را در پيکار با يکديگر کشاند آنقدر در برابر تو بمانم تا خداوند ميان ما حکم فرمايد که او بهترين حاکمان است [اشاره به اينکه از دست من نجات نخواهي يافت ].

متن حدیث:

و من کتاب له عليه السلام  الي معاويه اما بعد ، فان الله سبحانه قد جعل الدنيا لما بعدها ، وابتلي فيها اهلها ،  ليعلم ايهم احسن عملا ، و لسنا للدنيا خلقنا ، و لا بالسعي فيها امرنا ، و انما وضعنا فيها لنبتلي بها ، و قد ابتلاني الله بک و ابتلاک بي : فجعل احدنا حجه علي الاخر ، فعدوت علي الدنيا بتاويل القرآن ، فطلبتني بما لم تجن يدي و لا لساني ، و عصيته انت و اهل الشام بي ، و الب عالمکم جاهلکم ، و قائمکم قاعدکم ،  فاتق الله في نفسک ، و نازع الشيطان قيادک ، و اصرف الي الاخره وجهک ، فهي طريقنا و طريقک ، و احذر ان يصيبک الله منه بعاجل قارعه تمس الاصل و تقطع الدابر ، فاني اولي لک بالله اليه غير فاجره ، لئن جمعتني و اياک جوامع الاقدار لا ازال بباحتک  حتي يحکم الله بيننا و هو خير الحاکمين.

 


پی نوشت:
«نهج البلاغه، نامه 55»
منبع:شهدای ایران