عقیق: گویند «هر کس چیزی را دوست بدارد آن را زیاد یاد می کند».

به هر حال هر چیزی یک نشانی دارد برای خودش..

خوبست حب های دنیایی که بالاخره یک طعمی از محبت را چشیده باشی..

محبوب خوب است، همه چیزش، دیدارش، نگاهش، خیالش و ..

آنقدر یادش را می کنی که برای اینکه بتوانی درس بخوانی باید به زور خودت را از یاد

و خیالش جدا کنی، ولی هر از گاهی که به خودت می آیی می بینی باز

غرقی و تو مانده ای و یک جزوه عریض و طویل ناتمامِ ...

اگر حب باشد آدم اینطوری می شود که باید خودش را به زور از یاد

محبوب جدا کند و اگر حب باشد غفلت نمی آید سراغ آدم و اگر حب باشد ...

و تو بگو اگر حب نباشد چه به روز ایمان آدم می آید؟؟؟

هل الدین الا الحب؟

«اللهم انی اسالک حبک و حب من یحبک و حب من تحبه و