نمی‌شود ما گناه کنیم، محرمات را مرتکب شویم و سپس بگوییم ما دین‌دار هستیم و رحمت خدا شامل ما می‌شود و یا ما شفاعت علی(ع) و حسین(ع) را داریم. این‌ها جعل است.
باید اگر در مجلس روضه حضور پیدا می‌کنیم و اشک می‌ریزیم هنگام خروج از جلسه گویا دوباره از مادر متولد شده‌ایم. کسانی که قبل و بعد حضورشان در مجلس امام حسین(ع) فرقی نمی‌کند و باز کار‌های گذشته را انجام می‌دهند این‌ها حسین‌گو و حسین نشناسند.
این افراد در دل خود غیر خدا را قرار داده‌اند و حق خدا را ادا نمی‌کنند، این کار ظلم به خدا است. اگر خدا در دل ما باشد چشم و زبان و اعضای بدن ما گناه نمی‌کند.
ظلم سه نوع است ظلم به خود، ظلم به غیر و ظلم به خدا. جایگاه انسان در بهشت است و انسان با ظلم به خود دوزخ را جایگاهش می‌کند. اگر انسان حق دیگران را رعایت نکند به آنها ظلم کرده و اگر حق خداوند را رعایت نکند به خدا ظلم کرده.
شاید ما تکویناً مخیر باشیم که گناه کنیم، اما شرعاً مکلفیم که گناه نکنیم و اگر بکنیم آتش برای آماده است. برخی گناهان ناچیز هستند اما این‌ها بر ما اثر می‌گذارند و همین گناهان ناچیز مانند بذر رشد می‌کنند و به بوته و درخت تبدیل می‌شوند.
اعمال به گردن شما آویخته است و بار گناهان روزی از درون به بیرون کشیده می‌شود. آن‌گاه گناه‌کار فریاد می‌زند: که این چه نامه‌ای است که مرا رسوا کرده. از سوی دیگر آنکه عملش خوب است نامه‌اش را با افتخار به همه نشان می‌دهد و می‌گوید: در دنیا منتظر چنین لحظه‌ای بودم.
پس بدانید گناه‌های کوچک در انسان اثر می‌گذارد و به درخت تنومند تبدیل می‌شود. عبدالله نخعی که از انسان‌های خوب و مقید روزگارش بود از دستگاه حکومت دوری می‌کرد. مهدی عباسی خلیفه آن زمان سعی داشت به او نزدیک شود و پیشنهاد داد که قضاوت کند و عبدالله نپذیرفت، خلیفه به او پیشنهاد داد که به فرزندانش تعلیم دهد اما باز هم نپذیرفت، خلیفه این بار گفت: یا قضاوت کن، یا به فرزندان من تعلیم بده و یا یک وعده با من غذا بخور. عبدالله پذیرفت با خلیفه یک وعده غذا بخورد. همین غذا روی او اثر گذاشت و وی از درباریان خاص خلیفه شد.
یک‌بار عبدالله برای دریافت حقوقش رفته بود که مبلغ زیادی طلب کرد و صراف به او گفت: مگر چه کرده‌ای و چه فروخته‌ای که این قدر پول طلب می‌کنی. عبدالله گفت: من دینم را به شما فروخته‌ام.
لقمه حرام در انسان ظلمت ایجاد می‌کند. کارد تیز و برنده این‌گونه گوشت تن را پاره نمی‌کند که لقمه حرام قلب ما را پاره می‌کند.
گاهی گناه انسان را از اعمال نیک مانند نماز شب محروم می‌کند. بدانید دین‌داری دشوار است ما خلق شده‌ایم که نفس را بکشیم نه اینکه کشته نفس شویم. باید با قدرت عقل نفس را بکشیم تا به جاودانگی برسیم.