عقیق:سبک زندگی با نامهای مختلف (مانند طریقه، روش، حکمت زندگی) در نوشتههای اندیشمندان اسلامی و ایرانی مطرح شده است. در بین صاحب نظران اسلامی ـ ایرانی ، سبک زندگی مجموعه رفتارها و الگوهای معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی است که برگرفته از آموزههای مبین اسلام و تاریخ و جغرافیای ایران است.در کتاب «بررسی سبک زندگی در بین زنان شهر تهران» که به تازگی توسط گروهی از نویسندگان منتشر شده، آمده است: در قرآن کریم برخلاف بینش معمول در بیشتر جوامع انسانی در طول تاریخ (به جز برخی پیشرفتهای اخیر در وضعیت نگرش و تا حدی رفتار نسبت به بانوان در جوامع امروزی) و به خصوص برخلاف نگرش غیر انسانی و ظالمانه موجود در عصر جاهلی و پیش از ظهور اسلام، مقام و مرتبه زن به عنوان جزء مکمل مرد و شریک او در انسانیت و خلقت مشترک و موجودی که از حیث ظرفیتهای انسانی و کمال پذیری تفاوتی با جنس مرد ندارد، بالا کشیده شده و به گونهای ارزشمند و والا طرح شده است.در هیچ جای آیات شریفه قرآن، کوچکترین نشانهای برای تأیید نگرشها و رفتارهای تحقیرآمیز نسبت به زنان و مفروض داشتن آنها به عنوان موجودی مادون انسان که شایسته احترام، ملاطفت و مهربانی، حمایت و هدایت مانند هر انسان دیگری نباشد، دیده نمیشود.بلکه همواره چه در عرصه عمومی و چه در عرصه خصوصی برحفظ شأن و مقام زنان، رعایت حقوق ایشان و معاشرت توأم با رأفت و محبت اصرار ورزیده،حتی وقتی مبحث طلاق و گسیختگی خانواده مطرح باشد، تأکید همواره قرآن برحفظ حقوق زناشویی، مالی و اجتماعی زن به قوت قابل مشاهده است.همچنین قرار گرفتن زنان در نقشهای اجتماعی و سیاسی مختلف با رعایت شرایط و حدود شرعی و اخلاقی چنان که در آیات مشاهده شده، مورد تأیید قرار گرفته است. آنچه میتوان به عنوان یک نتیجه گیری نهایی از مرور آیات قرآن نسبت به زنان در عرصه عمومی و خصوصی زندگی بیان داشت آن است که زنان مسلمان و مؤمن میتوانند و باید در قالب نقشهای خانوادگی و اجتماعی، همچون مردان مشارکت و فعالیت سالم و متعارف داشته باشند و به طور متقابل حقوق و تکالیف خود را نشناخته و مراعات کنند و به خصوص در عرصه عمومی به عنوان مهمترین عنصر نقش شهروندیشان لازم است به منظور ارتقای منزلت خویش و اخلاق عمومی و شهروندی برای رعایت اصل قانون گرایی و احترام به حقوق خود و دیگران از هر گونه رفتار و عملی که سلامت و امنیت اخلاقی و اجتماعی جامعه را برهم میزند، پرهیز کنند.بررسی آیات نشان میدهد که بیشترین آیات (40 آیه در 15 سوره) بیانگر ابعادی از حقوق زنان در قرآن است که چنانچه آیاتی را که خصوصیات مشابه یا حق و تکلیف متقابلی را برای زنان و مردان مطرح میکند، در نظر بگیریم و همچنین نقشهای اجتماعی یا توصیفات مثبت از زنان مورد تأیید قرآن را بر آنها بیافزاییم، خواهیم دید که اکثریت مفاهیم و مضامین آیات شریفه قرآن به نوعی در جهت بیان منزلت انسانی، حقوق و نیازهای زنان و زمینههای رشد و ارتقای آنان است و کمترین تعداد از آیات، در کنار وظایف مشترک هر انسان،تکالیف خاصی را برای بانوان تعیین کرده است.براساس دلالتهای مستخرج از قرآن میتوان گفت زن و مرد هر دو از یک ریشه و صاحب مقام انسانی و دارای حقوق و تکالیف مبتنی بر این اصل بنیادین و اصل دیگری که نسبت آنها را با خالق خویش یعنی پروردگار عالمیان به عنوان مخلوق و بنده معین میکند،هستند.زن و مرد میتوانند به سوی بی نهایت خوب و بی نهایت بد بودن حرکت کنند. زیرا هر دو از فطرت برابر، اختیار، ظرفیت فکری، عقلی و بادگیری و الهامات رو به سوی فجور و تقوا و در حقیقت خاصیت تغییر پذیری یا کمال پذیری برخوردار هستند.همچنین زن و مرد در خانواده و در جامعه حق مشارکت و زندگی امن و توأم با احترام، همراه با در اختیار داشتن زمینه های رشد و تعالی را دارند.منبع:فارس