«أَلا أُخْبِـــرُکُمْ [أُنَبِّـؤُکُمْ] بِـدآئِکُـمْ مِنْ دَوآئِکُـمْ؟ دَآؤُکُـمُ الذُّنُـوبُ، وَ دَوآؤُکُـمُ الإِْسْتِغْفارُ. »
آیا درد و درمان شما را به شما خبر ندهم؟ درد شما گناهان، و دوا و درمانتان استغفار است.
یعنی: سرت درد می کند، «دوآؤُکُمُ الإِْسْتِغْفارُ. »؛ پایت درد می گیرد، دوای آن استغفار است؛ گوش و دندان درد می کند، «دوآؤُکُمُ الإِْسْتِغْفارُ. » و... یعنی یک نسخه برای درمان همه ی دردها!