اگرچه نماز در ظاهر اعمال و آدابی دارد که بسیاری از ما معتقدیم صرف همان ها باید نمازمان پذیرفته شود، اما پذیرش نماز از سوی خداوند مشروط به عواملی است.
عقیق:پذیرش نماز به عنوان برترینِ فرایض وابسته به شروطی است که با رعایت آنها می توان به قبولی ان در درگاه الهی امیدوار بود. پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «دو نفر از امت من به نماز مى ايستند و ركوع و سجود هر دو نفرشان يكى است، اما فاصله نماز آنها با يكديگر از زمين تا آسمان است.» امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: « اى كميل! مهم اين نيست كه نماز بخوانى و روزه بگيرى و صدقه بدهى؛ مهم اين است كه نماز، با دلِ پاك و عمل خداپسندانه و خشوع راستين صورت گيرد.» پیامبر خدا (ص) درباره شرط پذیرش نماز فرموده اند: «اگر چندان نماز بخوانيد كه چون چلّه كمان شويد و چندان روزه بگيريد كه مانند كمان درآييد، خداوند از شما نپذيرد مگر آن كه با پارسايى همراه باشد.» آموزه های روایی همچنین، عواملی را که مانع پذیرش نماز می شوند را نیز بیان کرده اند. امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «هر كه به پدر و مادر خود گر چه به وى ستم كرده باشند با نگاه دشمنانه بنگرد، خداوند از او نمازى را نمى پذيرد.» رسول خدا (ص) نیز در بیان عواملی که مانع پذیرش نماز می شود، فرموده اند: «هر كه از مردى مسلمان يا زنى مسلمان غيبت كند، خداوند متعال تا چهل شبانه روز، نه نماز او را مى پذيرد و نه روزه اش را ، مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.» همچنین، آن حضرت (ص) می فرمایند: «كسى كه در نماز خود خشوع ندارد، نمازش نماز نيست.» پی نوشت ها: بحارالانوار کافی میزان الحکمه منبع:قدس 211008