رضایت پروردگار در گروی نوع و کیفیت اعمال و رفتار است و بر این اساس می توان خشنودی او یا خشم و نفرت خداوند را برانگیخت.
عقیق:سرشت بسیاری از انسانها ، شهرت و شناخته شدن در میان دیگران را دوست دارد و بسیاری از کارها را برای ارضای این حس نیاز خود انجام می دهد اما شهرت نیز مانند هر امر دیگری دارای ابعاد مثبت و منفی است. پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «هر گاه خداوند بنده اى از امت مرا دوست بدارد، محبت او را در دل هاى برگزيدگان خود و جان هاى فرشتگان و ساكنان عرش خود بيفكند تا او را دوست بدارند. اين است محبوب حقيقى.» امام باقر (ع) فرموده اند: «بهترين خواسته ها از خداوند عزّ و جلّ سه چيز است: اين كه بگويى: خدايا! مرا در دين فقيه و آگاه گردان، و نزد مسلمانان محبوبم گردان و در ميان آيندگان نيك نامم ساز.» امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هر كه رفعت در دنيا و آخرت را دوست دارد، بايد رفعتِ در دنيا را دشمن داشته باشد.» اما بنابر روایات معصومین (ع) و سخن بزرگان شهرت همیشه هم خوب نیست چراکه ممکن است شهرت به دلیل کارهای ناشایاست یا رفتار ناصحیح ما باشد. پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «آدمى را همين شر بس كه در دين و دنيايش انگشت نماى خلق شود؛ مگر كسى كه خداوند از بدى نگاهش دارد.» امام رضا (ع) نیز فرموده اند: «هر كه خود را به عبادت شهره سازد به دين (ديندارى) او بدگمان باشيد؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ از شهرت عبادت و شهرت لباس نفرت دارد.» امیرمومنان علی (ع) در بيان اوصاف مؤمن فرموده اند: «بزرگى و رفعت را ناخوش دارد و انگشت نما شدن را دوست نمى دارد.» امام صادق (ع) می فرمایند: «آدمى را رسوايى همين بس كه جامه اى بپوشد كه باعث انگشت نمايى او گردد يا مركبى انگشت نما سوار شود.»
پی نوشت ها: بحارالانوار غررالحکم میزان الحکمه منبع:قدس 211008