سنگری انسان را گرفتار سه ظلمت دانست و به بینش، منش و کنش اشاره کرد و گفت: دریا کشتی می‌خواهد و ظلمت چراغ حسین هم کشتی و هم چراغ ما حتی برای پیدا کردن چراغ‌هایی که در تاریکی گم کرده‌ایم نیازمند چراغ هستیم. ناخود و حقیقت راه و راهور را گم کرده‌ایم و یافتن همه اینها در پرتو مصباح اتفاق می‌افتد.
این پژوهشگر اضافه کرد: نکته دوم گره خوردگی ام با ادبیات انقلاب است. دلیل ورودم به این حوزه اتفاقی بود که یک بار در دفتر کارم در دفتر سابق شهید رجایی اتفاق افتاد. دوستی به نام رنجبر داشتم که مداح اهل بیت است. یک روز با حالی منقلب وارد اتاق شد سر به میز گذاشت و بلند بلند گریه کرد. وقتی علت را از او پرسیدم گفتم دیشب خواب دیدم که در جماران هستم. همه سعی می کردند به امام خمینی نزدیک شوند من هم تلاش می کردم اما امام از من رو بر می گرداند. وقتی علت را جویا شدم این بیت را برای من خواندند «صاحب نظران شرح فضا را ننوشتند/ اندوه دل امت ما را ننوشتند». من احساس کردم دینی نسبت به این انقلاب داریم؛ اتفاق بزرگی که هنوز در حجاب مهاجرت با آن هستیم. بنابراین ادامه این بیت را هم سرودم.
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: ۱۲۴ هزار بزرگمرد در انتظار انقلاب اسلامی بودند و امروز ما داریم در این عصر زندگی می کنیم، روزگاری که سرمان را بلند کردیم و خودمان را یافتیم. هنگام مرور این افکار سوره والعصر در نظرم متجلی می شود. این مسائل هم انگیزه ای شد تا در این زمینه قلم بزنم.
سنگری ضمن بیان اینکه باید در این دو عرصه کار کنیم، متذکر شد: عاشورا تمام نمی شود چون یک ظرفیت بی پایان است و قرار است آخرین اتفاق جهان از جنس عاشورا باشد پس باید به عاشورا بپردازیم.
وی با اشاره به ادبیات انقلاب و اینکه در این روزگار ادبیاتی را رقم زدیم که از ادبیات گذشته ما در بسیاری از شاخه ها بویژه آئینی بارورتر شده است، ابراز داشت: امیدوارم در کنار این تکریم و تجلیل ها مجالی فراهم شود تا بکاویم، فکر کنیم و تراویده اندیشه مان را عرضه کنیم. به قول علامه طباطبایی خدا را به شما می سپارم.
این پژوهشگر گفت: اگر به حسین رسیدید به همه چیز رسیده‌اید بر یمین عرش نام حسین نوشته شده که جلوه جلال الهی است. میان زمین، عرش و فرش این حسین است که حضور دارد من در سایه حسینم که آغوش برایم باز کرده هر چه دارم محصول گرمای آغوشی است که او برایم باز کرد همه آروزیم این است در این راه باشم و در این راه بمیرم.