امام علی(ع) در بخشی از خطبه خود، عاقبت تن‌پروری و استفاده نکردن از فرصتهای دوران درخشنده عمر را، ذلت در دوران پیری دانسته‌اند.
عقیق: امیرالمومنین امام علی(ع): جوانی که اهل تن پروری بوده و در دوران سلامتی سرمایه‌ای مهیا نکرده و در اولین فرصتهای زندگی و نیرومندی، درس عبرتی نگرفته و درخشنده‌ترین دوران عمر خود را به رایگان از کف داده، آیا می‌تواند در پیری جز شکستگی و ذلت انتظاری داشته باشد. متن حدیث: ... وَ شَذَّبَهُمْ عَنْهَا تَخَرُّمُ الْآجَالِ لَمْ يَمْهَدُوا فِي سَلاَمَةِ الْاءَبْدَانِ وَ لَمْ يَعْتَبِرُوا فِي اءُنُفِ الْاءَوَانِ فَهَلْ يَنْتَظِرُ اءَهْلُ بَضَاضَةِ الشَّبَابِ إِلا حَوَانِيَ الْهَرَمِ وَ اءَهْلُ غَضَارَةِ الصِّحَّةِ إِلا نَوَازِلَ السَّقَمِ وَ اءَهْلُ مُدَّةِ الْبَقَاءِ إِلا آوِنَةَ الْفَنَاءِ مَعَ قُرْبِ الزِّيَالِ وَ اءُزُوفِ الاِنْتِقَالِ وَ عَلَزِ الْقَلَقِ... پی نوشت: «نهج البلاغهٰ، خطبه 83» منبع:مشرق 211008