(بدان ای سالک راه حق!) مقام رضا، نهایت مقام سالکان است. توسل به پایه رفیع و ذروه (قله) منیع آن هر رونده و سالک را مقدور و میسر نیست. هر که را در این مقام قدمگاهی کرامت فرمودند، به بهشت معجلش (موعودش) رسانیدند. چه روح و فرح که از لوازم اهل بهشت است، در رضا و یقین تعبیه فرموده‌اند.
عقیق:کاشانی می‌گوید: «در مقام رضا کراهت از میان برخیزد، و تلخی احکام قضا و قدر مبدل به شیرینی می‌شود. رضا عبارت است از رفع کراهت و استحلای مرارت احکام قضا و قدر» علی(ع) می‌فرماید: «هر کس بر بساط رضا مقام گرفت، به او مکروهی نرسید. علت اینکه مقام رضا را به بهشت تشبیه کرده‌اند، نبودن کراهت است. همان‌طوری که در بهشت کراهتی نیست در مقام رضا هم کراهت وجود ندارد. هر کس نسبت به واردات و نزول حوادث ابراز کراهتی ننمود، باید بداند به مقام شامخ رضا قدم گذارده است. خواجه می‌گوید: رضا عنوان وقوف صادق است. مقامی که سالک متوقف است، به فکر تبدیل حال نیست. تقاضای تقدم، طلب برگشت، خواهش ازدیاد را ندارد. (1)
پی نوشت: 1- مقامات معنوی، محسن بینا، ج2، ص42 منبع:کیهان