سی و شش سال از روزهای پر التهاب انقلاب گذشه، از روزهای سرد بهمن ۵۷. روزهای خون و فریاد. از روزی که امام آمد، تا منجی ملت مظلوم و ستمدیده ایران باشد. و از همان روزها بود که چهره پیرمردی ریش سپید با لبخندی محو و نگاهی بی هراس و مصمم که ملتی به او دل بسته بودند، روی دیوار ها نقش بست. حالا سی و شش سال از روز های بیم و امید گذشته و هنوز هم دیوار ها نشان امام را دارند. عکسهای امام که بعضی‌هایشان پیش تر از ۲۲ بهمن ۵۷ همانطور روی دیوار خوش نشسته‌اند.