نشانه های بسیاری برای خوشبختی و عافیت وجود دارد و ممکن است انسان ها بسته به دید خود برای آن تعریف ارائه کنند. اما خوشبختی بر اساس روایات معصومین (ع) چیز دیگری است.
عقیق: پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هرگاه كسى استحقاق دوستى خداوند و خوشبختى را بيابد، مرگ در برابر چشمان او آيد و آرزو، پشت سرش رود و هرگاه مستحقّ دوستى شيطان و بدبختى شود ، آرزو، پيش چشمش آيد و مرگ، پشت سرش قرار گيرد». امام صادق (ع) می فرمایند: «سه چيز از خوشبختى است: همسر سازگار، فرزند نيكوكار و كار و كسبى كه روز در پى سامان دهى آن رود و شب نزد خانواده اش برگردد.» امیرالمومنین (ع) علی (ع) نیز در تعریف خوشبختی فرموده اند: «خوشبختى انسان، در ديندارى و كار براى آخرت است.» همچنین آن حضرت (ع) می فرمایند: «خوشبخت ترين مردم در دنيا كسى است كه از آنچه مى داند برايش زيان آور است دورى كند، و بد بخت ترين آنان كسى است كه از هواى نفس خود پيروى كند.» و نیز فرموده اند: «كوشش در راه اصلاح عموم مردم، از كمال خوشبختى است.» رسول مکرم اسلام (ص) می فرمایند: «خوش بخت ترين مردم، كسى است كه با مردمان بزرگوار معاشرت كند.» پی نوشت ها: غررالحکم کافی بحارلانوار منبع:قدس 211008