مرحوم شیخ صدوق رضوان اللّه تعالى علیه و دیگر بزرگان آورده اند،یکى از راویان حدیث و از اصحاب و دوستان امام جعفر صادق علیه السلام به نام ابوبصیر لیث مرادى حکایت کند
عقیق:مرحوم شیخ صدوق رضوان الله تعالى علیه و دیگر بزرگان آورده اند،یکى از راویان حدیث و از اصحاب و دوستان امام جعفر صادق علیه السلام به نام ابوبصیر لیث مرادى حکایت کند:
پس از آن که امام جعفر صادق علیه السلام به شهادت رسید، روزى جهت اظهار هم دردى و عرضتسلیت به اهل منزل حضرت، رهسپار منزل آن امام مظلوم علیه السلام گردیدم. همین که وارد منزل حضرت شدم ، همسرش حمیده را گریان دیدم؛ و من نیز در غم و مصیبت از دستدادن آن امام همام علیه السلام بسیار گریستم . و چون لحظاتى به این منوال گذشت، افراد آرامش خود را باز یافتند.
آن گاه همسر آن حضرت به منخطاب کرد و اظهار داشت :اى ابوبصیر! چنانچه در آخرین لحظات عمر امام جعفر صادق علیهالسلام در جمع ما و دیگر اعضاءخانواده مى بودى ، از کلامى بسیار مهم استفاده مى بردى .ابوبصیر گوید: از آن بانوى کریمه توضیح خواستم ؟پاسخ داد: در آن هنگام ، که ضعف شدیدى بر امام علیه السلام وارد شده بود فرمود: تمام اعضاءخانواده و آشنایان و نزدیکان را بگوئید که در کنار من حاضر و جمع شوند.
وقتى تمامى افراد حضور یافتند، حضرت به یکایک آنان نگاهى عمیق انداخت و سپس خطاب به جمعحاضر فرمود:کسانى که نسبت به نماز بى اعتنا باشند،شفاعت ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلامشامل حالشان نمى گردد.قابل دقت است که حضرت نفرمود: شفاعت ما شامل افراد بى نماز نمى شود؛ بلکه فرمود: شفاعت ماشامل حال افراد بى اعتناء به نماز، نمى شود.
پی نوشت: ثواب الا عمال: ص 205، بحارالا نوار: ج 47، ص 2، ح منبع:روضه