قانوني را فقها بيان نموده‌اند و آن اين است که «وضو، في‌نفسه عبادت است»، يعني با اين‌که وضو، مقدمه نماز است، ولي خودش از عبادات مي‌باشد.
عقیق:نتایج حاصله ازاین قانون را ازنگاه مراجع عظام تقلید منتشر می کند.
* در وضو، هدف لازم نيست، يعني لازم نيست مثلاً وضو بگيرد براي نمازخواندن يا قرآن‌خواندن، بلکه همين که وضو گرفته شود قربة‌الي‌الله، کافي است.
* وضو، قبل از وقت نماز به نیت قربت و طهارت اشکال ندارد؛ زيرا خود وضو عبادت است و زماني‌که وقت نماز داخل شد، مي‌توان با همان وضو نماز خواند.
* چنان‌چه انسان نذر کند که باوضو باشد، اين نذر، صحيح است و بايد به نذر خود عمل نمايد؛ زيرا لازم است متعلق نذر، رجحان شرعي داشته باشد. چه نذر، مطلق باشد، مثل اين‌که بگويد براي خداست بر من که دو ساعت باوضو باشم و چه نذر، مقيد باشد، مثل اين‌که براي خداست بر من که اگر حاجتم برآورده شد، دو ساعت باوضو باشم.
سؤال: آيا غسل هم مستحب نفسي است؟
جواب: استحباب نفسي غسل ثابت نشده، بلکه مشروعيت غسل، منحصر است به مواردي که سبب شرعي براي آن بيان شده باشد، اعم از سبب وجوبي مثل جنابت و حيض، يا استحبابي مثل غسل جمعه، توبه و... .
پی نوشت: تهيه و تنظيم: حجة‌الاسلام والمسلمين سيدجعفر رباني منبع:حوزه