خداى رحمت كند بنده اى را كه بينديشد و عبرت گيرد؛ پس، رفتن آنچه را كه رفته و فرا رسيدن آنچه را كه فرا رسيده است، ببيند.
عقیق:عبرت گرفتن از اموری که در اطراف ما در جریان است و نیز آنچه در گذشته و زندگی دیگران رخ داده از تاکیدات دین است، از این رو روایات معصومین (ع) به کرات این مسئله را تصریح و توصیه کرده اند.
امیرمومنان على (ع) می فرمایند: «از كسانى مباش كه بدون كار، به آخرت چشم اميد دوخته است... عبرت ها را بيان مى كند، اما خود از آنها درس نمى گيرد، در اندرز دادن به ديگران مى كوشد و خود پند نمى آموزد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «خداى رحمت كند بنده اى را كه بينديشد و عبرت گيرد؛ پس، رفتن آنچه را كه رفته و فرا رسيدن آنچه را كه فرا رسيده است، ببيند.»
همچنین، فرموده اند: «برترين خرد، عبرت گرفتن است و برترين دورانديشى، احتياط كردن و پشتيبان جُستن است و بزرگترين بي خردى، فريب خوردن (و غفلت) است.»
و نیز می فرمایند: «عبرت گيرى، هشدار دهنده اى صادق است، كسى كه بينديشد، عبرت گيرد و كسى كه عبرت گيرد، [از گناهان و عوامل مهلك] كناره گيرد و كسى كه كناره گيرى كند سالم ماند.»
آن حضرت (ع) همچنین فرموده اند: «شما را به تقواى الهى سفارش مى كنم ... با آن بيماري ها را درمان كنيد و با آن به پيشواز مرگ رويد و از كسانى كه آن را فرو گذاشتند، عبرت گيريد و مبادا مايه عبرت كسانى شويد كه راه تقوا در پيش مى گيرند.»
و نیز می فرمایند: «هركه از دگرگوني ها و پيشامدهاى زمانه درس نگيرد، سرزنش در او كارگر نباشد.»