دین اسلام برای کار و کارگر ارزش بسزایی در نظر گرفته و انسان بیکار را مورد سرزنش قرار می دهد؛ مولای متقیان حضرت علی(ع) عاقبت بیکاری را این گونه یادآور شده‌‌اند.
عقیق: قال امیرالمومنین(ع) إِنْ يَكُنِ الشُّغُلُ مَجْهَدَةً فَاتِّصَالُ الْفَرَاغِ مَفْسَدَۀ. حضرت علی(ع) می فرماید: اگر سرگرم شدن به كارى موجب سختى و كوشش و رنج است، فراغت هميشگى (و تن به كار ندادن) موجب فساد و تباهى انسان می باشد. (يعنى: اگر چه كار كردن رنج و سختى و كوشش به همراه دارد، ولى بهتر از زير بار کار در رفتن است؛ زيرا بیکاری باعث تباهى انسان می شود.) پی نوشت : (الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج1، ص: 298، شیخ مفید علیه الرحمۀ) منبع:حوزه 211008