شاید برای شما نیز این پرسش پیش آمده باشد که چرا خداوند امر به گفتن اذان داده و یا چرا اذان با الله اکبر و با لا اله الا الله خاتمه می یابد و یا چرا بعضی از فرازهای آن دو بار تکرار می شود و... پس جالب است بدانید که امام رضا (ع) به هر یک از این پرسش ها پاسخی بسیار شیوا و روشن داده اند.
عقیق: چرا خداوند امر به گفتن اذان داده است؟ در این باب حضرت رضا (ع) می فرمایند: برای آن علت ها و دلایل فراوانی می باشد، از جمله: یادآوری و هشدار دادن به شخص غافل است برای خواندن نماز و اعلان وقت است برای کسی که اوقات نماز را نمی داند و دیگر اینکه این اذان، دعوت کننده ی خلق به سوی عبادت پروردگار می باشد و مایلشان می کند به نیایش و به اقرار در می آورد آنان را به یگانگی معبود و ایمان را ظاهر و علنی و اسلام را آشکار می سازد. چرا اذان با الله اکبر آغاز می گردد؟ حضرت می فرمایند: اگر کسی بپرسد چرا اذان را با تکبیر و گفتن الله اکبر آغاز می کنند، پیش از آن که کلمه ی توحید و لا اله الا الله را بگویند، باید او بداند که خداوند متعال خواسته است نام او ذکر شود و در تکبیر، الله در آغاز است و در لا اله الا الله نام او «الله» در آخر است، پس ابتدا به نام خود که «الله» است امر نمود تا حرف اول اذان و حرف آخر آن الله باشد. چرا فرازهای اذان دوبار و الله اکبر چهار بار است؟ امام رضا (ع) می فرمایند: اگر فردی بپرسد که چرا هر فراز از اذان دو بار تکرار می شود، در پاسخ او باید گفت: برای آنکه در گوش شنوندگان تأکیدی باشد که اگر ندای اول را غافل بودند، در بار دوم متوجه آن گردند و اگر کسی بپرسد که چرا «الله اکبر» در اول اذان چهار بار تکرار می شود باید بداند برای این که بدون مقدمه ای شروع می شود و قبل از آن کلامی نیست تا شنوندگان را متوجه گرداند، لذا این تکرار برای بیداری و هوشیاری و هشدار دادن به شنوندگان می باشد. چرا پس از تکبیر در اذان شهادتین قرار دارد؟ اگر کسی بپرسد چرا پس از تکبیر بلافاصله شهادتین قرار دارد باید به او پاسخ داد: زیرا ایمان خود توحید و اقرار به یگانگی پروردگار است و پس از آن اقرار به نبوت رسول او و آنکه طاعت آن دو و شناخت هر دو با یکدیگر همراه است و دیگر آنکه، اساس ایمان، شهادت دادن است و شهادتین در اذان مقرر گشته همچنان که در دیگر امور حقوقی دو شاهد مقرر شده است، پس چون اقرار و اعتراف به یگانگی خداوند متعال و اقرار به نبوت پیامبر اکرم (ص) بنماید، به ایمان اقرار نموده، چرا که اصل ایمان به خداوند، اقرار به خداوند و رسولش می باشد. پی نوشت ها: 1- شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا، ج 2: 103- 104. 2- قاضی زاهدی گلپایگانی، گنجینه نور: 429، 431. منبع:قدس 211008