رتبه هاى مختلف بندگان ، نزد خدا و در بهشت ، در گرو برترى و پيشگامى و استمرار هركس در عبادت و تقوا و جهاد و خدمت است.
عقیق: خداوند، عادل است ؛ ليكن به آنكه بيشتر كار و عبارت كند، پاداش بيشتر مى دهد. و اين نه تبعيض كه عين عدالت است . در درجات آخرت نيز همين گونه است. رتبه هاى مختلف بندگان ، نزد خدا و در بهشت ، در گرو برترى و پيشگامى و استمرار هركس در عبادت و تقوا و جهاد و خدمت است . كلام نبوى را در اين باره بشنويم : ((اى اباذر!... خداى سبحان در قيامت ، گروهى را به بهشت مى برد و به آنان آن قدر (نعمت و مرتبت ) عطا مى كند كه خسته مى شوند. درحالى كه برتر و بالاتر از آنان ، گروهى در درجات رفيعترى قرار دارند. وقتى چشمشان به آن والاتران مى افتد، آنان را مى شناسند، و مى گويند: خدايا! اين برادران ، در دنيا با ما و همراه ما بودند. چه شد كه آنان را برما برترى بخشيدى؟ گفته مى شود: هيهات ! هيهات ! وقتى شما سير بوديد، آنان گرسنگى مى كشيدند. وقتى سيراب مى شديد، آنان تشنه بودند. وقتى در خواب بوديد، چشم آنان (به عبادت و گريه ) بيدار بود. اى ابوذر!... خداى بزرگوار، نور چشم و فروغ ديدگانم را در ((نماز)) قرار داده است . و همانگونه كه براى گرسنه ، ((طعام )) و براى تشنه ، ((آب )) را محبوب ساخته ، نماز را نيز محبوب من قرار داده است. گرسنه هرگاه غذا بخورد، سير مى شود. امّا من ... هرگز از ((نماز)) سير نمى شوم !...)) اين است راز برترى انسانهايى بر انسانهاى ديگر. قرب جستن به خدا از راه عبادت ، سحرخيزى ، شب بيدارى ، تهجّد. چگونه مدعى عشق خداست ، آنكه شب را، همه شب ، تا سحر مى خوابد و درِ خانه خدا را نمى زند و با حلاوت مناجات و شيرينى ((ذكر خدا)) بيگانه است؟ چگونه ادعاى مسلمانى دارد، آنكه از درد و نياز همسايه و برادر دينى اش بى خبر است؟ ((اى ابوذر!... تا وقتى در حال نمازى ، پيوسته در خانه خدا را مى زنى . و هركس ، درِ هر خانه اى را زياد بكوبد، بالا خره باز خواهد شد!...)) هم نجوا شدن با صدّيقان متهجّد و نماز شب خوانان پرسوز، انسان را به رتبه آنان نيز مى كشد و مى رساند... امروز روز عمل است . نتيجه و نمره و پاداش در قيامت معلوم مى شود. دريغ و حسرت ، بر آنان كه از مزرعه امروز، براى فرداى نيازمندى ، برگ و بار و ره توشه اى برندارند... ((... اى اباذر! اگر هر نمازگزار، خبر داشت از نيكيهايى كه ميان آسمان و زمين بر او فرو مى ريزد و مى دانست كه در نماز، با چه كسى به سخن ايستاده است ، هرگز دست از نماز نمى كشيد...)) آرى ... نماز، حضور در بزم ديدار الهى است و نشستن برمائده رزق معنوى پروردگار. از اين سفره رزق و مائده معنوى ، بى بهره نمانيم ... منبع:جام 211008