عقیق:«کلینی از امام صادق و آن حضرت از رسول خدا(ص) روایت می‌کند که خدای عزوجل می‌فرماید! به عزت و جلالم سوگند، من بنده‌ای را که می‌خواهم رحمتش کنم از دنیا بیرون نمی‌برم، تا هر خطا و گناهی که کرده است (برای کفاره آن) عوض دهم. و او را یا به وسیله بیماری در بدنش، و یا به علت تنگی در روزیش، و یا به وسیله ترس در دنیایش، پس اگر باز چیزی بماند، مرگ را بر او سخت گردانم (تا آمرزیده و پاک بمیرد و پس از مرگ دچار عذاب نشود) و به عزت و جلالم سوگند، من بنده‌ای را که بخواهم عذاب کنم از دنیا بیرونش نمی‌برم تا هر عمل نیکی کرده پاداش آن را بدهم، یا بوسیله تندرستی، یا فراخی در روزی اش و یا به آسودگی و گشایش در دنیایش، و اگر چیزی باقی بماند مرگ را بر او آسان نمایم.» (1)