عقیق:كربــــلا كعبـۀ عشق و حـرم جانــان استقبلــه گـــاه دل رنـدان و نظـر بـازان استكربــــلا پرتــو نوريست ز مصبـــاح هُديكه ضيـــائش بسر هر دو جهــان تابان استكربــــلا ساحل سرخي است كه كشتي نجاتلنـــگر انداختـه وَز لالـه دو صد بستان استكربــــلا قلب زمـــان است كه از خون خدانهضتش زنــده به هر دوره و جاويــدان استكربــــلا چشمۀ فيضي است كزان آب حياتاز ازل جــــاري و تا شـام ابد جوشـان استجرعه اي هركـــه بنوشيـد ازآن كوثـر عشقتا ابـــد آتشي از باده اش انـدر جــان استســاقيش بي سـر و بي دست دهـد پيمــانهقرص مــاهي كه بَـرِ علقمـه نور افشـان استنازم آن چـــــرخ كه بر عرش معـــلي داردكه جمــــال قمرش رشك مـه كنعـان استگــوي سبقت برد از شهپـــر جبــريل امينآن دو دستي كه جـدا گشته درآن ميدان استنه مسلمـان كه نصـــاري بـدرش روي آرنـدكـو ابوالفضـــل و نمــاد كرم رحمــان استكـلّ هستي همـه در شعلــۀ عشق تو حسينهمچو پروانــه بچرخ است و پرش سوزان استنـه بنـي آدم و جنّ و ملــك اندر غــم توستكـوه و دشت و دَمن و شوك و شجرگريان استتا سَــرِ نِي ز جفــا رأس چو خورشيـد تو شدجـان دلسـوختگــان همـَرهِ نِـي نـالان استتشنـۀ عشق وجودت كه كنـــد شرب مـدامسـوزش تشنگيش دائــم و بي درمــان استدر حديث است كه در جنّت و فــردوس بريـنوالــــه روي تو از حوريـه رو گـــردان استآنكــه ره يافت به بـزم و به منـاي تو حسينپي كوبيـــدن طـاغوت و سر شيطــان استتا كه در خون كشــد و صبح كند شام جهـانآفتــــابي كه پَسِ اَبـرِ غمت پنهـــان استپـور آزادۀ تـو يـوسف زهــــراي بتـــولآنكــــه دارنــدۀ حسن همـۀ خوبـان استپرچـــم عــزّت تو در همه عالــم برپاستكاخ ظلــم و ستــم دشمن تو ويـــران استرحمت واسعـــۀ حق توئـي اي نـور خــدانيــك و بد جمله سر سفرۀ تو مهمــان استرو بدرگــــاه جلالش بنمـــا زانكـه حسينكان جود و كـرم و بَحر و يَـــمِ احسـان استهاديــا چاكـــر خــدّام درش باش از آنـكچاكــر خـادم او بـرتـر از اين كيهــان استمنبع:حج