عقیق:(بدان ای سالک راه خدا!) در مصباح‌الشریعه در تعریف عارف آمده است: آن کس که معرفت خدای تعالی نصیبش شده باشد، تنش با خلق است ولی دلش با خداست، آن‌چنان که اگر یک چشم به هم زدن، دلش خدای را از یاد ببرد. از شوق خدا می‌میرد و عارف، امین امانت‌های الهی است و گنجینه اسرار اوست. کان نور او و دلیل رحمت اوست برخلقش، و حامل علوم خداوندی و میزان فضل و عدل الهی است. عارف از خلق و مراد (و مقاصد و مطلوب‌های دنیوی) و دنیا بی‌نیاز است و جز خدای تعالی همدمی ندارد و هیچ گفتار و اشاره و نفسی ندارد، مگر آن که به وسیله خدا و برای خدا و از جانب خدا و با خدا می‌باشد، پس عارف در چمن‌زارها و گلزارهای قدس خداوندی در رفت و آمد و از الطاف فضل او خوشه‌چین است، و برای وصول به مقام شامخ انسانیت، اصل و پایه معرفت است و ایمان فرع اوست. 1
پی نوشت: 1- مصباح‌الشریعه، ص 191، باب 91 منبع:کیهان