از جمله دستورات خداوند متعال در قرآن و سیره اهل بیت علیهم السلام، کسب مال حلال می باشد؛ در بسیاری از دستورات اسلامی، کسب مال حرام منع شده و آثار دنیوی و أخرویِ آن نیز از زبان قرآن و حضرات معصومین بازگو شده است.
عقیق: عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ علیه السلام قَالَ مَنْ أَصَابَ مَالًا مِنْ أَرْبَعٍ لَمْ يُقْبَلْ مِنْهُ فِي أَرْبَعٍ مَنْ أَصَابَ مَالًا مِنْ غُلُولٍ أَوْ رِبًا أَوْ خِيَانَةٍ أَوْ سَرِقَةٍ لَمْ يُقْبَلْ مِنْهُ فِي زَكَاةٍ وَ لَا فِي صَدَقَةٍ وَ لَا فِي حَجٍّ وَ لَا فِي عُمْرَةٍ وَ (ایضاً) قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَجّاً وَ لَا عُمْرَةً مِنْ مَالٍ حَرَام امام باقر(ع) فرمود: هر كس از چهار طریق مال به دست آورد و آن را در چهار عمل خرج کند آن اعمال از او پذیرفته نمی‌شود. هر كس مالی را از راه اختلاس يا رِبا يا خيانت در امانت يا دزدى به دست آورد و آن را در زكاة، صدقه، حج و عُمره خرج کند از او پذيرفته نمی شو د ، همچنین آن حضرت فرمود: خداى عزّ و جلّ مال حرام را در حج و عمره نمی پذیرد. پی نوشت: أمالي الصدوق، ص: 442 منبع:باشگاه 211008