بنا به روایات رسیده از ائمه اطهار (ع)، حضور مخلصانه و به دور از ریا و آکنده به صفای قلب در مراسم عزای سید و سالار شهیدان، ابا عبدالله الحسین (ع) دارای آثار و برکات بی شمار دنیوی و اخروی می باشد؛ چنانچه در این باره مرحوم آیة الله العظمی بروجردی (ره) نقل کرده اند:
عقیق: من در بروجرد که بودم به درد چشم مبتلا شدم و هرچه معالجه کردم، درد چشمم مرا رها نکرد، تا آنجا که پزشکان بروجرد مرا از بهبودی مأیوس کردند. مدت ها گذشت تا اینکه ماه محرّم و روز عاشورا فرا رسید و عزای سالار شهیدان برپا شد و دسته جات عزاداری به حرکت درآمد. یکبار یکی از دسته جات عزا از طرف منزل ما عبور می کرد و من به عزاداری آنان نگاه می نمودم و به شدّت گریه می کردم در حالیکه از ناحیه ی درد چشم ناراحت بودم. گویی به من الهام شد که قدری از آن گِل هایی که عزاداران به سر مالیده بودند بردارم و به چشم بمالم. ناخودآگاه این کار را کردم، بطوری که کسی متوجه نشد. ناگهان احساس آرامشی نمودم و متوجه شدم که اصلاً خبری از درد چشم نیست و از آن پس هرگز به درد و ضعف چشم دچار نشدم. پس از این ماجرا دکترهای متخصص چشم، تعجب می کردند که ایشان در سنّ 90 سالگی با توجه به آن همه مطالعه و خواندن و نوشتن ابداً نیاز به عینک ندارد و اثری از ضعف چشم در ایشان دیده نمی شود. پی نوشت ها: 1- علی قرنی گلپایگانی، منهاج الدموع: 206. 2- سید علی حسینی، کرامات و مقامات عرفانی امام حسین (ع): 121-122. منبع:قدس 211008