برای ارتباط با اهل بیت علیهم السلام باید یک هدف گذاری روشنی داشته باشیم، باید تکلیف خودمان را در این ارتباطی که با اهل بیت علیهم السلام داریم یک بار برای همیشه روشن بکنیم. یک وقت که به مجلس اهل بیت علیهم السلام می رفتیم می گفتیم آمده ایم چون پدر و مادرمان ما را آورده اند، بزرگتر که شدیم کارمان به جایی رسید که خودمان به این مجالس می آمدیم یعنی اگر پدر و مادرمان هم نمی آمدند خودمان به این مجالس می آمدیم،اگر می پرسیدند که چرا در این مجالس شرکت می کنید؟ می گفتیم به این مجالس می آییم چون لذت می بریم از اینجا، با صفا تر از اینجا سراغ نداریم. یک مقدار که گذشت و پای منبر و روضه ها نشستیم و گریه کردیم، پرسیدند که حالا برای چه به این مجالس می آیید؟ گفتیم حقیقت این است که در این کتابهای حدیثی روایت خواندیم هم مداح ها خوانده اند و هم سخنران ها گفته اند که اینجا محلی است که ملائکۀ آسمان به اینجا می آیند و خودشان را با در و دیوار اینجا متبرک می کنند، من به اینجا می آیم که متبرک شوم. روایت داریم که در تفسیر شریف قرآن ذیل آیۀ 4 سورۀ جمعه؛ در روایت داریم مجلسی در فضایل اهل بیت رسول خدا علیهم السلام و خصوصاً امیرالمؤمنین علیه السلام برگزار می شود که اهل آسمان ها و ملائکه در آن شرکت می کنند. وقتی به بالا برمی گردند بقیه از آن ها می پرسند که کجا بودید؟ چون وقتی رفتید با وقتی که برگشتید یک فرقی کرده اید، خیلی نورانی تر شده اید و بوی خوشی از شما متصاعد می شود.

ملکی که خودش از جنس نور است، وقتی در جلسات اهل بیت علیهم السلام شرکت می کند روایت داریم که نورانی تر و خوش بو تر می شود. در روایت آمده است که ملائک دیگر می گویند ما را هم به این مجالس ببرید، تا خودمان را به در و دیوار آنجا متبرک کنیم.

یک وقتی هدف ما از حضور در این مجالس این بود که نورانی تر بشویم، این هم هدف خیلی خوبی است اما هدف نهایی نیست. وقتی که بیشتر گذشت و رشد عقلی مان بیشتر شد اگر بپرسند برای چه به مجلس سیدالشهداء علیه السلام آمدید؟ می گوییم که من در روایتی شنیدم که امام صادق علیه السلام فرمودند خدا رحمت کند کسی را که خودش را وقف ما می کند، از عمر و جانش برای ما اهل بیت مایه می گذارد. من می آیم اینجا تا به دستگاه سیدالشهدا علیه السلام خدمت بکنم، تا مورد رحمت امام صادق علیه السلام قرار بگیرم. اما آیا در همین پله ما باید متوقف بشویم؟ یک هدفی را ما باید دنبال بکنیم و پیرو یک هدفی باشیم که اگر به آن هدف رسیدیم خدمت در دستگاه اهل بیت هم در آن باشد. حقیقت مسئله این است که باید بگویم که به مجلس سیدالشهدا علیه السلام آمده ایم تا فقط و فقط بر مصیبت اباعبدالله علیه السلام گریه بکنیم، چون بالاتر از اشک بر سیدالشهداء علیه السلام ما چیزی در این عالم نداریم، هم روایات ما این را می گوید و هم توصیۀ بزرگان ما بر این مسئله دایر است.

امام صادق علیه السلام فرمودند: برای هرچیزی ما می توانیم حد و اندازه ای از پاداش مشخص کنیم الاّ برای قطرۀ اشکی که در سوگ ما اهل بیت ریخته بشود. اگر قطرۀ اشکی در چشم شما حلقه زد خداوند به ازای آن قطرۀ اشک مسکنی در بهشت برای شما فراهم می کند.

ما باید یک هدفی داشته باشیم و یک هدفی را در انتخاب با اهل بیت علیهم السلام انتخاب کنیم که وقتی آن هدف را انتخاب کردیم، عشق و لذتمان در آن باشد، تبرک شدن به جایی که مورد زیارت ملائکه هم هست باشد، خدمت به دستگاه امام حسین علیه السلام هم باشد، و گریۀ بر سیدالشهداء علیه السلام هم در آن باشد. این هدف چیست و چطور پیدا می شود؟

بهتر است به سراغ امام معصوم برویم، تا امام برای ما هدف گذاری کند ببینیم که باید چه هدفی را دنبال بکنیم؟ زیارت عاشورا به ما می گوید که در ارتباط با اهل بیت علیهم السلام هدفمان باید معییت و همراهی و هم نشینی با اهل بیت در دنیا و آخرت باشد، همیشه و در همه حال خودت را در محضر اباعبدالله علیه السلام خودت را ناظر و حاضر ببینی، بهترین هدف همین است. یعنی من همیشه خودم را در محضر امام صادق علیه السلام ببینم، همیشه و در همه حال خودم را همراه سیدالشهداء علیه السلام ببینم. در کدام فراز زیارت عاشورا این آمده است؟ فَاسُئلُ الله اَلذی اَکرَمَنی بِمَعرفَتِکُمْ وَ مَعرفَةِ اَولیائِکُمْ وَرَزَقنِی اَلبرائَةَ مِن اَعدائِکُمْ اَنْ یَجعَلنِی مَعَکُمْ فی الدُّنیا وَ الاخرةِ. زیارت عاشورا می گوید که نتیجۀ این دعا کردن ما به درگاه خدا باید همراهی و هم نشینی با اهل بیت علیهم السلام باشد، منتهی باید سه پله را طی بکنیم، پلۀ اول فَاسُئلُ الله اَلذی اَکرَمَنی بِمَعرفَتِکُمْ، اول باید امام شناس باشیم، باید ابتدا از خدا درخواست کنیم که معرفت امام را نصیب ما بکند. دوم اینکه وقتی امام شناس شدم، دوست امام را دوست بدارم. سوم رَزَقنِی اَلبرائَةَ مِن اَعدائِکُمْ، امام شناس که شدیم و دوستان ائمه را هم که شناختیم و دوستدارشان شدیم، آنوقت باید اهل برائت بشویم. همۀ اینها که با هم جمع بشود یک نتیجه می دهد: اَنْ یَجعَلنِی مَعَکُمْ فی الدُّنیا وَ الاخرةِ. در دنیا و آخرت همراه اهل بیت می شویم، و این اوج معرفت است.