انسان از نظر روانی زمینه برای گناهان دیگر پیدا می کند، و حالت ملکه در او بوجود می آید مانند انسانی که استعمال مواد مخدر می کند و برای دفعه دوم آماده تر می شود.
عقیق:۱. انسان از نظر روانی زمینه برای گناهان دیگر پیدا می کند، و حالت ملکه در او بوجود می آید مانند انسانی که استعمال مواد مخدر می کند و برای دفعه دوم آماده تر می شود. ۲. گاهی طبق سنت الهی گناهنکار مصداق «نعم عند المعاصی» می شود یعنی بر اثر کثرت گناهان خداوند نعمت هائی به او می دهد تا از این طریق بیشتر به گناه کشانده شود. ۳. گاهی انسان به طریق دیگری به گناه کشانده می شود، و آن این است که قبح گناه و تلخی آن از بین می رود و شخص خیال می کند که کار خوب انجام می دهد و قدرت تشخیص از او سلب می شود. ۴. گاهی بر اثر گناه صفت حرص و دنیاطلبی در انسان ایجاد می شود، که باز هم در این صورت حاضر است به خاطر دنیا دست به هر کاری و گناهی بزند. ۵. گاهی هم اساسا از گناه کردن لذت می برد و موقعی که دل انسان به ارتکاب آن لذت بُرد دائما مایل است گناه انجام دهد و لذت ببرد. پی نوشت: آثار گناهان، ص۱۰۶-۱۰۷. منبع:افکار 211008