رسالت زینب(س) بعد از عاشورا، حفظ جان امام سجاد(ع) بود. الگویی برای جامعه منتظران که حفظ جان و سلامتی امام عصر(ع) در دروان غیبت نه تنها در حوزه فردی بلکه در حوزه اجتماعی مهمترین رسالت است.
عقیق:برنامه زنده "تا جمعه ظهور" با هدف گسترش، تعمیق و ترویج فرهنگ مهدوی و افزایش سطح آگاهی مخاطبان رادیو در حوزه معارف مهدوی و ارتقاء بینش عمومی نسبت به اساسی‌ترین وظایف منتظران و مقابله با باورهای سست، خرافی و برداشت‌های غلط از نشانه‌های ظهور یا معارف مهدوی طراحی شده است که هر جمعه همراه با امواج رادیو معارف میهمان شنوندگان این شبکه رادیویی است.
در این برنامه حجت الاسالم محمدصابر جعفری، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت به پیوند میان عاشورا و انتظار می پردازد.
رویکرد ما در بحث عاشورا و مهدویت بعد از شهادت امام حسین(ع) است. چراکه ما دنبال درس آموزی و عبرت آموزی از حوادث بعد از عاشورا برای منتظران هستیم، حضرت زینب(س) بعد از شهادت امام حسین(ع) از طرفی باید شخصیت امام حسین(ع) را حفظ می کردند و این از حفظ شخص مهم تر است.
حفظ آبرو و اهداف و فلسفه قیام امام حسین(ع) نیز به عهده حضرت زینب(س) بود و باید امام حسین(ع) را از ترور شخصیت حفظ کنند، این رسالت از ظهر عاشورا شروع شد و هنوز هم ادامه دارد و باید جامعه امروز نیز نسبت به اهداف، سخنان و رسالت قیام امام حسین(ع) اهتمام داشته باشد.
در جامعه امروز ما نمی توانیم امام حسین(ع) را از تیرها و شمشیرها حفظ کنیم ولی باید مسیر امام و رسالت و اهداف امام را از خدعه ها و نیرنگ ها حفظ نماییم، حضرت زینب(س) نیز در گام دوم باید امام بعد و امام سجاد(ع) را هم حفظ شخص کنند و سپری برای ایشان شوند تا آسیب نبینند. همچنین از سویی باید امام سجاد(ع) را به خواص به عنوان امام و ولی خدا معرفی کنند.
البته این حفظ شخصیت امام سجاد(ع) را حضرت زینب(س) از زمان حمله به خیمه ها نشان می دهند. زمانی که برای کسب تکلیف به امام رجوع می کنند، با اطاعت از حرف امام نشان می دهند که امام سجاد(ع) محل رجوع است.
اگر چه حادثه عاشورا را به ظاهر حضرت زینب(س) مدیریت می کنند اما به واقع امام سجاد(ع) امور را به حضرت زینب(س) ارجاع می دهند و مدیریت اصلی را امام معصوم عهده دارند. ارجاع به حضرت زینب(س) باعث می شد که دشمنان فکر کنند، ماجرای امامت و عاشورا خاتمه یافته؛ اینکه امام حسین(ع) را شهید کردند و جز جوانی بیمار کسی نیست که آن هم به زودی می میرد و زنی عهده دار امور است و به زودی مساله حل می شود.
در دوران غیبت نیز این مساله وجود دارد چنان که اشاره شد، حفظ شخص امام یک موضوع بسیار مهم است. همانطور که در دعای عهد از خدا می خواهیم که ما را از یاران ایشان قرار ده و محافظ و دفاع کننده حریم حجت خدا باشیم. این فراز دعا محافظت از امام را نشان می دهد.
نخستین بحث این است که چگونه رفتار کنیم که امام را از لحاظ سلامتی حفظ کنیم؟ همانطور که در دعای سلامتی امام می خوانیم؛ خداوند وعده داده که حضرت مهدی(ع) ظهور می کنند پس باید در سلامت کامل باشند و باید توجه داشت که امام چون انسان عادی است، در جامعه حضور دارد. ممکن است بیمار و ناراحت شود. پس ما باید ببینیم که برای حفظ امام از غم و اندوه ها و سلامتی امام چه باید کرد؟ زیرا حوادث مختلف حضرت را ناراحت می کند و ما وظیفه داریم که در برابر سلامتی امام کاری کنیم.
باید بدانیم که حوادث و امور مختلفی که در گوشه کنار جهان اتفاق می افتد، در غم و اندوه حضرت نقش و تاثیر دارد. زیرا ایشان انسانی است که زندگی عادی دارد. در دوران غیبت امور مختلفی در زندگی است که در غم و اندوه امام نقش دارند، پس ما وظیفه داریم که دریابیم امام از چه اموری ناراحت می شوند و ما به ان امور توجه کنیم.
مساله اساسی این است که آیا می شود انسان در دوران غیبت با بی توجهی به اتفاقات اجتماعی یا فردی امام را دچار غم و اندوه کند، گاهی من گناه می کنم و امام ناراحت می شوند ولی مساله ای که امام عصر(ع) را بیشتر ناراحت می کند. حوزه اجتماعی گناه است که ما نسبت به آن غفلت می کنیم.
باید توجه داشته باشیم که غفلت جامعه و گناهان جمعی، امام را بیشتر ناراحت می کند. اینکه ثمره غفلت من نسبت به اتفاقات غم و اندوه امام عصر(ع) را در پی دارد و نوعی شریک در گناه محسوب می شود. پس بنابراین اگر در گوشه ای از جهان کشتاری صورت گرفت و ما کاری نکردیم، در غم و اندوه شریک هستیم و در سلامتی امام عصر(ع) نقش داریم.
ما وقتی به رسالت حضرت زینب(س) در بعد از عاشورا که حفظ جان امام سجاد(ع) بود توجه کنیم، مدل و الگویی را به ما نشان می دهد مبنی بر اینکه حفظ جان و سلامتی امام عصر(ع) رسالتی است که برای ما وجود دارد. نه فقط فردی بلکه اجتماعی.
به این معنی که من کاری نکنم که سلامتی امام به خطر بیفتد. اما اگر جامعه غفلت کرد و اگر مسئولان جامعه کاری کردند که باعث غم و اندوه امام شد، اگر نسبت به اتفاقات جهان بی توجهی و غفلت کردیم، مطمئن باشیم که در عدم سلامتی امام عصر(ع) موثر بودیم. بنابراین در جامعه حفظ جان و سلامتی امام عصر(ع) در دروان غیبت نه تنها در حوزه فردی بلکه در حوزه اجتماعی موثر است.