شما هرکس که باشید، یک دشمنی دارید که بسیار خطرناک است، کسی که برای شما عذاب ابدی می طلبد و تمام حیات خود را برای این کار وقف کرده است؛ این دشمن شیطان لعین است.
عقیق: شیطان کسی است که خداوند متعال او را لعنت کرده و از حضور خود دور رانده و بزرگترین دشمن قسم خورده بندگان خداوند محسوب می گردد که به انحای گوناگون سعی در وسوسه آدمیان دارد، اما بنا به روایات رسیده می توان با انجام اعمالی او را از خود دور ساخت چنانچه در این باره حضرت محمد(ص) فرموده اند: مَا مِنْ شَابٍّ تَزَوَّجَ فِي حَدَاثَةِ سِنِّهِ إِلَّا عَجَّ شَيْطَانُهُ يَا وَيْلَهُ يَا وَيْلَهُ عَصَمَ مِنِّي ثُلُثَيْ دِينِهِ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ الْعَبْدُ فِي الثُّلُثِ الْبَاقِي؛ هر جوانى كه در سن كم ازدواج كند، شيطان فرياد بر مى آورد كه: واى برمن، واى بر من! دو سوم دينش را از دستبرد من، مصون نگه داشت. پس بنده بايد براى حفظ يك سومِ باقى مانده دينش، تقواى الهى پيشه سازد؛ و همچنین بیان می دارند: همانا خشم از شيطان و شيطان از آتش آفريده شده است و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه يكى از شما به خشم آمد، وضو بگيرد؛ و نیز در جایی دیگر می فرمایند: إِذَا وُضِعَتِ الْمَائِدَةُ حَفَّتْهَا أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ بِسْمِ اللَّهِ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ بَارَكَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فِي طَعَامِكُمْ ثُمَّ يَقُولُونَ لِلشَّيْطَانِ اخْرُجْ يَا فَاسِقُ لَا سُلْطَانَ لَك عَلَيْهِم؛ هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى آيند. چون بنده بگويد: «بسم اللّه » فرشتگان مى گويند: «خداوند، به غذايتان بركت دهد!» سپس به شيطان مى گويند: «اى فاسق! بيرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى». همچنین از امیرالمومنین علی(ع) روایت شده است که ایشان بیان داشته اند: الصَّلاةُ حِصنٌ مِن سَطَواتِ الشَّیطانِ؛نماز قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان نگاه می دارد؛ و نیز پيامبر(ص) می فرمایند: آيا شما را از چيزى خبر ندهم كه اگر به آن عمل كنيد، شيطان از شما دور شود، چندان كه مشرق از مغرب دور است؟ عرض كردند: بلی. حضرت فرمودند: روزه روى شيطان را سياه مى كند، صدقه پشت او را مى شكند، دوست داشتن براى خدا و هميارى در كار نيك، ريشه او را مى كند و استغفار شاه رگش را مى زند. پی نوشت ها: 1-كافی، ج 6: 292. 2-نوادر(راوندى): 12. 3-نهج الفصاحه: 286. 4-تصنیف غررالحکم و دررالکلم: 175. 5-منهاج البراعه (خویی)، ج 7 : 426. منبع:قدس 211008