امام حسین(ع) به برکت صبر، دین را زنده کردند؛ این صبرِ آسانی نبود.
عقیق:صبر امام حسین(ع)، اسلام را در طول تاریخ تا امروز بیمه کرده است. واقعاً اگر امام حسین(ع) آن صبر تاریخی را در کربلا و قُبیل کربلا و مقدمات حادثه ی عاشورا نمی کردند، بلاشک با گذشت یک قرن، حتّی از نام اسلام هم اثری نمی ماند؛ اما امام حسین(ع) به برکت صبر، دین را زنده کردند؛ این صبرِ آسانی نبود. صبر فقط این نیست که انسان را زیر شکنجه بیندازند یا فرزندان انسان را جلوِ انسان شکنجه کنند یا بکشند و انسان ایستادگی کند -البته این مرحله ی مهمی از صبر است- اما از این مهم تر این است که انسان را با وسوسه ها و اظهاراتی که علی الظاهر ممکن است در نظر بعضی منطقی بیاید، از ادامه ی این راه بازبدارند؛ همان کاری که با امام حسین(ع) می کردند؛ آقا! شما کجا می روید؟ خود را در معرض خطر قرار می دهید؛ خانواده خود را در معرض خطر قرار می دهید؛ دشمن را جری می کنید؛ دست آن ها را به خون خود باز می کنید. هر کس رسید، خواست امام حسین(ع) را در مقابل این محذور اخلاقی قرار دهد که شما با این اقدام خود، جان عده ای را به خطر می اندازید و دشمن را مسلط تر می کنید و این ها را وادار می کنید تا به خون شما دست بیالایند. این یک نقطه ی خیلی مهم و تردید آور است. این یک جنگ روشن و واضح نیست که آدم بگوید من می روم تا کشته شوم؛ نه؛ این محاذیر دنبالش هست. ممکن بود برای امام حسین علیه السلام این معنا مطرح باشد یا مطرح کنند که آقا! شما اگر کشته شوید، شیعیان شما را در کوفه قتل عام می کنند و پدر همه را در می آورند؛ شما باید زنده بمانید و ملجأ باشید. شما پسر پیغمبرید؛ با حفظ حیات خود، جان عده ای را حفظ کنید. پی نوشت: بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری؛ ۲۳/۱۲/۱۳۸۰ منبع:جام 211008