این كار خیر سبب توبه و بازگشتش به سوى خدا مى شود و با سعادت از دنیا مى رود.
عقیق: در كتاب لئالى الاخبار نوشته شده بود: زنى عیّاش و زانیه بود كه در مجالس لهو و لعب شركت مى كرد، یك روز در اثناء مسافرتش در بیابان به چاهى مى رسد، هرچه نگاه مى كند سطلى پیدا كند ولى چیزى نمى یابد آخرش به تَهِ چاه مى رود و آب مى خورد و بالا مى آید. در این هنگام مشاهده مى كند كه سگى تشنه است و دنبال آب مى گردد دلش به حال او مى سوزد كفش خود را سطل و موى و گیسوان خود را مى بُرد و طناب درست مى كند و به چاه مى اندازد و با زحمت از ته چاه آب بیرون مى آورد و سگ را سیراب مى كند. بعد مى گوید خدایا سگى را به سگى ببخش . چون به یك سگ ترحم مى كند و او را سیراب میكند خداهم باو رحم مى كند و او را وسیله آمرزشش قرار مى دهد. بعد زن گریه زیادى كرده و توبه مى كند این كار خیر سبب توبه و بازگشتش به سوى خدا مى شود و با سعادت از دنیا مى رود. رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسینا أَوْ أَخْطَأْنا ...وَ اَنَا عَبْدُکَ الضَّعیفُ الذَّلیلُ الْحَقیرُ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ سرا پا غرق عصیانم خدایا ز من بگذر پشیمانم خدایا همى دانم كه غفّار الذّنوبى ببخشا جرم و عصیانم خدایا ندانستم اگر كردم خطایى كه من آن عبد نادانم خدایا اگر بخشى گناه بنده خویش خجل زان لطف و احسانم خدایا یقین دارم كه ستّارالعیوبى بپوشان عیب و نقصانم خدایا گنه كارم من و بخشنده اى تو به درگاه تو گریانم خدایا ز من بگذر بحقّ شاه مردان كه عبد شاه مردانم خدایا