نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان گفت: فقها به عنوان اسلام‌شناسان و متخصصان در امر فقه و دین رشته خاص خودشان را دارند، چراکه زبان علمی فقهی در اصل زبان عربی است.
عقیق: آیت‌الله محسن حیدری با بیان این‌که «منابع اولیه استنباط احکام شرعی عبارت از قرآن و سنت (یعنی احادیث پیغمبر و ائمه معصومین (ع)) است» خاطرنشان کرد: زبان قرآن و احادیث عربی است. بنابراین زبان علمی فقه زبان عربی است. همان گونه که زبان علمی پزشکی انگلیسی است. وی افزود: اما فقهایی که ایرانی هستند به خاطر این که زبان مادریشان فارسی است و از طرف دیگر بسیاری از فقها در ادبیات فارسی تبحر دارند بعضی آثار علمی را که خلق می‌کنند به زبان فارسی است و در این جهت به عنوان ایرانی بودن و متخصصان علوم دیگر نقش خودشان را ایفا می‌کنند. البته نه به عنوان فقیه بلکه به عنوان علم و ادبی که داشته‌اند. وی توضیح داد: مثلا امام خمینی (ره) علاوه بر فقیه به عنوان یک ادیب ایرانی نقش بسیار مهمی در ادبیات معاصر ایفا کرده است. ایشان در ادبیات دینی، ادبیات سیاسی و فرهنگ اصطلاحات روش جدیدی را ابداع کرده‌اند. یا امثال علامه مجلسی و شیخ بهایی به عنوان فقهایی که به زبان فارسی قلم می‌زدند آثار بسیار گران‌بهایی از آن‌ها به جا مانده است. همین طور علمای بزرگی مثل ملا احمد نراقی کتاب «جامعة سعاده» را به زبان فارسی نوشته است که ادبیات بسیار عمیق و جالبی دارد و با این که مربوط به دوران قاجاریه است ادبیات بسیار سلیسی دارد. حیدری تاکید کرد: همچنین علما و فقهای دیگر که ایرانی هستند در زمینه ادبیات فارسی اهل هنر و ذوق هستند و مثال بسیار واضح آن مقام معظم رهبری است که به عنوان فقیه ایرانی و عالم در ادبیات و فرهنگ و هنر فارسی دست بسیار بالایی دارند و آثار بسیار نفیس و فاخری را هم در نظم و هم در نثر خلق کرده‌اند و در ادامه ادبیات امام خمینی (ره) امام خامنه‌ای طلایه‌دار ادبیات سیاسی جدید ملت مسلمان ایران هستند. وی گفت: علما و فقها از آن جایی که متخصص در فقه هستند طبیعی است که ذوق و معلومات فقهی‌شان در قلم‌شان تراوش پیدا می‌کند و به نوعی صاحب قلم مشخص‌اند و در بین آثار قلمی‌شان رایحه فقهی قابل استشمام است. وی گفت: فقها اگر در ادبیات نقشی دارند نه به عنوان فقها بلکه به عنوان تعهدشان در ادبیات فارسی نقش دارند. امام جمعه موقت اهواز ادامه داد: حضور علما و فقها در شعر و ادب فارسی مشهود است و کسی که با ادبیات فارسی سروکار دارد و اطلاع دارد می‌داند که فقها در طول تاریخ آثار بسیار بَیّن و حضور بسیار چشم‌گیری در زمینه ادب فارسی داشته‌اند. البته نه به عنوان فقیه بلکه به عنوان ایرانی بودن و داشتن زبان فارسی این نقش را ایفا کرده‌اند و گرنه زبان علمی فقه زبان عربی است. فلذا عمده آثار فقهی که خلق شده به زبان عربی است. فقط مقدار ناچیزی از آثار فقهی به زبان فارسی است. منبع:ایسنا 211008