بندگان خدا! بكوشيد تا از چند روزه دنيا براى آخرت كه دوره اش دراز و طولانى است، توشه برگيريد؛ چه، دنيا سراى عمل است و آخرت سراى بقا و جزا
عقیق:باور به دنیای دیگر و عدم فنای انسان پس از مرگ، از اعتقاد به آخرت و بودن دنیایی جاودان در پس دنیای فانی ریشه می گیرد و این اعتقادی است که قران و روایات ما بر آن صحه می گذارند. قرآن کریم با اشاره به باور آخرت می فرماید: «وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ بِالاْخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ»؛ «و آنان كه به آنچه بر تو و پيش از تو فرو فرستاده ايم، ايمان مى آورند و به روز واپسين يقين دارند». امیرالمومنین على (ع) می فرماید: «هلا اى مردم! دنيا متاعى است آماده كه نيكو و بد از آن مى خورند و آخرت وعده اى است راست كه فرمانروايى توانا در آن روز داورى مى كند.» همان حضرت (ع) فرموده اند: «هر كس براى آخرت حرص زند آن را به دست مى آورد و هر كه براى دنيا حرص زند نابود مى شود.» همچنین، می فرمایند: «براى روزى آماده شويد كه چشم ها در آن خيره مى ماند و خردها از هراس آن از كار مى افتد و تيز بينى ها به كودنى مى گرايد.» جالب آنکه هر آنچه در آخرت وجود دارد نسبت به امور دنیایی عظمتش بسیار بیشتر و در موارد غیرقابل وصف است، آنچنان که امام زين العابدين (ع) می فرمایند: «هر كه به اميد پاداش آخرت در برابر دنيا شكيبايى ورزد، براى رسيدن به امرى مهم در برابر امرى خُرد و ناچيز صبورى كرده است و بالاتر از آن، كسى است كه دست نيافتن به دنيا را مايه سلامت خود بداند و آن را غنيمتى شمرد كه به چنگ آورده است.» از این رو است که روایات ما بر اندوختن ذخیره برای آخرت تاکید می کنند تا در سرای باقی بتوان با آسایش زیست. امیرالمومنین (ع) درباره ذخیره سازی برای قیامت می فرمایند: «كسى كه سراى ماندگارى خود را آباد سازد، خردمند است.» و نیز می فرمایند: «بندگان خدا! بكوشيد تا از چند روزه دنيا براى آخرت كه دوره اش دراز و طولانى است، توشه برگيريد؛ چه، دنيا سراى عمل است و آخرت سراى بقا و جزا». در این میان انکار آخرت به منزله انکار خداوند است از این رو است که خداوند در آیه 22 سوره مبارکه نحل می فرماید: «كسانى كه به آخرت ايمان ندارند دل هايشان حق را انكار مى كند و خودشان سركشند.» پیامبر اکرم (ص) هم در مذمت آنان که نسبت به آخرت بی توجهند، می فرمایند: «وه چه شگفت است از كسى كه سراى زندگانى (آخرت) را باور دارد و با اين حال براى سراى فريبنده (دنيا) تكاپو مى كند!» همان حضرت (ص) فرموده اند: «هر آن كس كه در شب و روز، بزرگترين همّش آخرت باشد، خداوند بى نيازى را در دل او جاى مى دهد و كارش را سامان مى بخشد و از دنيا نمى رود مگر وقتى كه روزى اش را كامل دريافت كرده باشد. و هر آن كس كه شب و روز، بزرگترين همّش دنيا باشد، خداوند فقر را در بين دو چشم او قرار مى دهد (هميشه چشمش گرسنه دنيا است) و كارش را پريشان مى سازد و از دنيا به چيزى بيش از قسمت خود نمى رسد.» پی نوشت ها: غررالحکم میزان الحکمه بحارالانوار منبع:قدس 211008