امام سجاد (ع) در صحيفه سجاديه به ابعاد روحي رواني انسان مي پردازد و سعادت انسان را در اين دانسته است كه اگر انسان عبوديت پروردگار را نداشته باشد در حيات خود به گمراهي مي رسد و هميشه احساس شكست خواهد كرد.
عقیق:امام زين العابدين عليه السلام در احاديث و روايات بسياري يكي از راه‌هاي به سعادت رسيدن آدمي را همنشيني و دوستي او با انسان‌هاي صالح عنوان مي‌كنند و در حديثي مي‌فرمايند: "إِنَّ مِنْ سَعَادَةِ الْمَرْءِ أَنْ يَكُونَ… خُلَطَاؤُهُ صَالِحِينَ؛ از سعادت آدمي، … داشتن دوستان صالح است. «الكافي: ج ۵، ص ۲۵۷، ح ۱/ سعادت و شادكامي از ديدگاه اسلام: ج۱ ص۴۱»
امام سجاد (عليه اسلام) همچنين فرمود: از سعادت مرد آن است كه در شهر خود كسب و تجارت نمايد و شريكان و مشتريانش افرادى صالح و نيكوكار باشند، و نيز داراى فرزندانى باشد كه كمك حال او باشند. «وسائل الشيعه: ج ۱۷، ص ۶۴۷، ح ۱، ومشكاه الأنوار: ص ۲۶۲»
آنحضرت در جايي ديگر بر حذر ميدارند از دوستى و همراهى با فاسق و در بيان علت آن مي‌فرمايند: چون كه او به يك لقمه نان و چه بسا كمتر از آن هم، تو را مى فروشد؛ و مواظب باش از دوستى و صحبت كردن با كسى كه قاطع صله رحم مى باشد چون كه او را در كتاب خدا ملعون يافتم. «تحف العقول: ص ۲۰۲، بحارالأنوار: ج ۷۴، ص ۱۹۶، ح ۲۶.»
امام زين‌العابدين عليه اسلام درباره دوستي با صالحان و آثار و فوايد آن فرمود: دوستان و اولياء خدا در فعاليّت هاى دنيوى خود را براى دنيا به زحمت نمى اندازند و خود را خسته نمى كنند بلكه براى آخرت زحمت مى كِشند. «بحارالأنوار: ج ۷۳، ص ۹۲، ضمن ح ۶۹»
آن حضرت درباره آثار و نتايج همنشيني با صالحان و علما نيز مي‌فرمايند: نشينى با صالحان انسان را به سوى صلاح و خير مى كشاند؛ و معاشرت و هم صحبت شدن با علماء، سبب افزايش شعور و بينش مى باشد. «بحارالأنوار: ج ۱، ص ۱۴۱، ضمن ح ۳۰، و ج ۷۵، ص ۳۰۴»