يكي از اعمال بسيار سفارش شده از سوي ائمه اطهار (ع) زيارت امام حسين (ع) در كربلا مي‌باشد، به نحوي كه براي آن فضيلت‌هاي بي‌شماري ذكر شده است، چنانچه در اين باب آمده است.
عقیق: يكي از اعمال بسيار سفارش شده از سوي ائمه اطهار (ع) زيارت امام حسين (ع) در كربلا مي‌باشد، به نحوي كه براي آن فضيلت‌هاي بي‌شماري ذكر شده است، چنانچه در اين باب آمده است؛ ۱-هنگامي كه فردي تصميم به زيارت آن حضرت مي‌گيرد خداوند گناهانش را مورد بخشايش قرار مي‌دهد و هنگامي كه در راه زيارت او گام مي‌سپارد، آن‌ها را از كارنامه عملش محو مي‌نمايد و در مرحله بعد كارهاي شايسته‌اش را چند برابر مي‌سازد و همين گونه در هر مرحله‌اي به كارهاي نيك او افزوده مي‌شود تا وارد بهشت گردد. هنگامي كه آهنگ زيارت آن حضرت نموده و غسل كند، پيامبر گرامي ندايش مي‌دهد كه: «يا وفد الله! ابشروا بمرافقتي في الجنه...؛اي روي آورنده به خدا! و‌اي مي‌ه‌مان او! بشارتت باد به همراهي من در بهشت، و اميرمومنان (ع) به او ندا مي‌دهد كه: انا ضامن لقضاء حوائجكم...؛ من ضامن برآورده شدن خواسته‌هاي شما هستم، و آن دو گرامي از چپ و راست همراهيش مي‌كنند تا از زيارت بازگردد. (۱) ۲- هنگامي كه در راه سفر و تهيه زاد و توشه براي زيارت آن حضرت، هزينه نمايد، در برابر هر درهم از هزينه‌اش پاداشي هم چون كوه «احد» بدو ارزاني مي‌دارند و چند برابر آنچه انفاق نموده است جايگزين آن مي‌سازند و همه بلا‌ها را از او برمي گردانند، از اين رو در روايتي آمده است كه: خداوند براي هر درهم بخشش زائر حسين (ع) در راه خدا، ده هزار درهم پاداش مي‌دهد، و فرا‌تر از همه اين پاداش‌هاي مادي، خشنودي خدا و دعاي خير پيامبر، علي و امامان نور (ع) است كه بدرقه راه اوست. (۲) ۳- هنگامي كه از منزل خود خارج مي‌شود از جهات ششگانه او ششصد فرشته او را همراهي مي‌كنند. (۳) ۴- به هنگام راهپيمايي به سوي مرقد امام حسين (ع)، به هر چيز و هر نقطه‌اي گام نهد دعايش مي‌كنند. (۴) چون گام‌هايش را برمي دارد و مي‌نهد، به هر گامي، هزار كار شايسته دارد. اگر بر كشتي نشسته باشد با حركت كشتي خداوند ندايش مي‌دهد كه: آگاه باش كه رستگار شدي و بهشت به وجود شما خوشبخت گرديد، (۵) وهنگامي كه بر مركب سوار شود با حركت هر دست آن، پاداش هزار كار شايسته خواهد داشت. (۶) ۵- هنگامي كه در راه كوي دوست، خورشيد بر او بتابد گناهانش را، بسان آتشي كه هيزم را مي‌بلعد و نابود مي‌كند، از بين مي‌برد. (۷) ۶- هنگامي كه از شدت حرارت هوا، عرق مي‌كند و يا رنج و خستگي بر او دست مي‌دهد روايت شده است كه: «از عرق او هفتاد هزار فرشته پديد مي‌آيد كه تا روز برپايي رستاخيز، ستايش خدا مي‌كنند و براي زائر حسين (ع) بخشايش او را مي‌طلبند.» (۸) ۷- هنگامي كه با آب فرات، غسل زيارت مي‌نمايد همه گناهانش مي‌ريزد. آنگاه پيامبر ضمن مي‌ه‌مان خدا خواندن او، بشارت بهشت و هم نشيني خود را به او مي‌دهد و امير مومنان (ع) برآورده شدن خواسته‌ها و برطرف ساختن گرفتاري دنيا و آخرت او را تضمين مي‌نمايد. (۹) ۸- هنگامي كه پس از غسل زيارت، به سوي او حركت مي‌كند، به هر قدمي كه برمي دارد و مي‌نهد، يكصد حج و يكصد عمره پذيرفته شده و يكصد ميدان جهاد به همراه پيامبر، بر ضد بد‌ترين دشمنان حق و عدالت، پاداش دريافت مي‌دارد. (۱۰) ۹- با نزديك شدن به كوي دوست، گروه‌هاي مختلف فرشتگان، در دسته‌هاي ده‌ها هزار، به استقبال او مي‌شتابند كه از جمله آن‌ها چهار هزار فرشته‌اي خواهند بود كه روز عاشورا براي ياري امام حسين (ع) اعلان آمادگي كردند و او نپذيرفت و آنگاه از جانب خدا دستور يافتند تا پس از شهادتش در آستان او باشند. (۱۱) ۱۰- هنگامي كه زائر آن حضرت، مرقد منور ايشان را با معرفت زيارت مي‌كند، آن گرامي بدو نظر مي‌افكند و بر او دعا مي‌كند و از پدر و نياي بزرگش نيز مي‌خواهد، تا او را دعا كنند. آنگاه فرشتگان و از آن پس همه پيامبران او را دعا مي‌كنند و سرانجام فرشتگان با او مصافحه مي‌كنند و بر چهره‌اش نشاني از نور عرش نقش مي‌بندد كه اين زائر مرقد فرزند پيامبر و مرقد پيشواي شهيدان است. (۱۲) ۱۱- هنگامي كه به سوي خاندانش برمي گردد، گروه‌هايي از فرشتگان همراهي‌اش مي‌كنند و جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل بدرقه‌اش مي‌نمايند و دو فرشته نگهبان او از او خداحافظي مي‌كنند و مي‌گويند: «اي دوست خدا! تو مورد بخشايش خدا قرار گرفته‌اي، به راستي كه تو از حزب خدا و پيامبر و امامان نور هستي، به خداي سوگند كه نه تو آتش دوزخ را خواهي ديد و نه آتش دوزخ تو را و نه به تو طمع خواهد كرد.» (۱۳) آنگاه ندا مي‌دهند كه: گوارا باد بر تو! پاكيزه و رستگار شدي و بهشت نيز به وجود تو مفتخر شد. (۱۴) ۱۲- هنگامي كه پس از اين زيارت، به مدت يك سال يا دو سال بعد، از دنيا برود فرشتگان در تشييع جنازه او حاضر و براي او طلب بخشايش خدا مي‌كنند. و حسين (ع) به ديدارش مي‌شتابد. روايت است كه آن حضرت فرمود: «مَن زارني في حياته، زُرتُهُ بَعد وفاته...؛ هر كسي مرا در زندگي‌اش زيارت كند، پس از مردنش بازديدش خواهم كرد.» (۱۵) ۱۳- اگر زائر حسين (ع) در راه زيارت او از دنيا برود، فرشتگان پيكر او را تشييع مي‌كنند و از بهشت براي او حنوط و كفن مي‌آورند و بر روي كفن او مي‌پوشانند. و بر او نماز مي‌گذارند و زير پايش را با بويي خوش و معطر، فرش مي‌سازند. و زمين را از دو سوي او كنار مي‌زنند تا جاي قبر او فراخ و خوش باشد و درهاي رحمت آسمان به رويش گشوده مي‌شود و آنگاه آسايش و روزي خوش، تا قيام قيامت بر او نازل مي‌گردد. (۱۶) ۱۴- هنگامي كه زائر آن حضرت در راه زيارت او زنداني گردد و يا كتك بخورد، از امام صادق (ع) روايت شده است كه: به هر روز زنداني شدن يا كتك خوردن، در روز قيامت پاداش و شادماني خواهد داشت و اگر پس از زنداني شدن كتك هم بخورد براي هر ضربه‌اي، حوريه‌اي خواهد داشت و براي هر دردي هزاران پاداش كار نيك و محو هزاران گناه و دريافت هزاران درجه و هم سخن پيامبر خواهد بود تا از حساب رستاخيز نجات يابد و فرشتگان عرش او را مورد مِهر قرار مي‌دهند و بدو گفته مي‌شود آنچه دوست داري بخواه. ۱۵- و نيز از امام صادق (ع) آمده است كه: اگر زائر حسين، در راه زيارت او كشته شود با نخستين قطره خون، همه گناهانش مورد بخشايش قرار مي‌گيرد و سرشت ملكوتي او بسان سرشت پيامبران به گونه‌اي شستشو داده مي‌شود كه از سرشت حيواني كافران و فاسقان پاك و پاكيزه و خالص مي‌گردد، همين گونه قلب او شستشو داده مي‌شود و هر ناخالصي از آن زدوده و لبريز از ايمان مي‌گردد. و در حالي خدا را ملاقات مي‌كند كه از همه ناخالصي‌ها خالص است و شفاعت خاندان و هزاران نفر از برادران ديني‌اش بدو ارزاني شده است. فرشتگان به همراه جبرئيل و فرشته مرگ، نماز او را مي‌خوانند و كفن و حنوط او از بهشت هديه مي‌گردد و آرامگاهش بر او گسترده و نورباران مي‌گردد. دري از درهاي بهشت به رويش گشوده مي‌شود و فرشتگان از بهشت بر او هديه مي‌آورند و پس از هيجده روز، به ملكوت پر مي‌كشد و تا آستانه رستاخيز با دوستان خدا همچنان در آنجا خواهد بود. (۱۷) پي نوشت‌ها: ۱_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۶۴) ۲_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۱۴۷) ۳_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۶۸) ۴_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۱۴- ۱۵) ۵_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۳۶) ۶_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۲۵) ۷_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۱۴-۱۵) ۸_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۳۵۷) ۹_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۶۴، ۱۴۷) ۱۰_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۸۷) ۱۱_ (بحارالانوار، ج۴۴: ۲۸۶) ۱۲_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۶۴؛ ج۴۵: ۱۸۲) ۱۳_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۲۴) ۱۴_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۳۶) ۱۵_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۱۶، ۱۸) ۱۶_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۷۸) ۱۷_ (بحارالانوار، ج۱۰۱: ۷۸؛ نشريه مكاتب و انديشه: شماره ۱۴) منبع:حج 211008