خشم حالتی از هیجان است که طی آن انسان برای رهانیدن خود از یک حالت فشار یا از موقعیت هایی که برای وی ایجاد مزاحمت می کند، به حرکات و تلاش هایی دست می زند، یعنی خشم هنگامی ظاهر می شود که مانعی در راه ارضای انگیزه های فرد وجود داشته باشد یا منافع و مصالح شخص به خطر افتد یا در انجام کاری با عدم توانایی مواجه شود؛ اما باید دانست که در بروز دادن خشم آثار سویی نهفته است.
عقیق: در این باره از حضرت محمد(ص) روایت شده است که ایشان بیان داشته اند: ما تَجَرَّعَ عَبدٌ جُرعَةً اَفضَل عِندَ اللّه مِن جُرعَةِ غَيظٍ كَظَمَها اِبتِغاءَ وَجهِ اللّه؛ انسان هيچ جرعه اى ننوشيد كه نزد خدا از جرعه خشمى كه براى رضاى خدا فرو خورد بهتر باشد، و نیز می فرمایند: اَلصَّرعَةُ كُلُّ الصَّرعَةِ الَّذى يَغضبُ فَيَشتَدُّ غَضَبُهُ وَيَحمَرُّ وَجهُهُ وَيَقشَعِرُّ شَعرُهُ فَيَصرَعُ غَضَبَهُ؛ كمال دليرى آن است كه كسى خشمگين شود و خشمش شدّت گيرد و چهره اش سرخ شود و موهايش بلرزد، امّا بر خشم خود چيره گردد. علاوه بر این امام على(ع) بیان می دارند: بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائبَ ويُدنِى الشَّرَّ وَيُباعِدُ الخَيرَ؛ خشم هم نشين بسيار بدى است: عيب ها را آشكار، بدى ها را نزديك و خوبى ها را دور مى كند، و نیز می فرمایند: خَيرُ النّاسِ مَن اِن اُغضِبَ حَلُمَ وَ اِن ظُلِمَ غَفَرَ وَ اِن اُسىءَ اِلَيهِ اَحسَنَ؛ بهترين مردم كسى است كه اگر او را به خشم آورند، بردبارى نمايد و چنانچه به او ظلم شود، ببخشايد و چون به او بدى شود، خوبى كند. علاوه بر این از امام سجاد(ع) نقل شده است که ایشان فرمودند: روزی پيامبر (ص) بر گروهى گذشتند كه سنگى را بلند مى كردند . فرمودند : اين چه كارى است؟ آن جماعت گفتند: با اين كار، نيرومندترين و محكم ترينِ خود را مى شناسيم. پس پیامبر فرمودند: آيا به شما خبر دهم كه محكم ترين و قوى ترينِ شما كيست؟ گفتند: بلى اى پيامبر خدا! حضرت فرمودند: محكم ترين و قوى ترين شما ، كسى است كه هر گاه خشنود شود، خشنودى اش او را به گناه و باطل نكشاند و هر گاه خشمگين شود خشمش او را از سخن حق بيرون نبرد و هر گاه به قدرت رسيد، آنچه برايش حق نيست، دست نزند. پی نوشت ها: 1-نهج الفصاحه: حدیث 2628، 1872. 2-غررالحكم، ج3: 257، 430. 3-معانى الأخبار: 366. منبع:قدس 211008