موقعى كه شهيد شدن امام حسين عليه السّلام نزديك شد على بن الحسين را خواست، او را وصى خود نمود، بآن حضرت دستور داد تا ميراثهاى انبياء و شمشير و نامه اى كه خود آن حضرت پيش امّ سلمه نهاده بود تحويل بگيرد.
عقیق: حضرت امام على بن الحسين (ع) در روز عاشورا با پدر خود در كربلا حضور داشت ولى آن بزرگوار مريض بود و مريضى او درد شكم بود لذا جهاد از آن حضرت ساقط شد.
موقعى كه شهيد شدن امام حسين عليه السّلام نزديك شد على بن الحسين را خواست، او را وصى خود نمود، بآن حضرت دستور داد تا ميراثهاى انبياء و شمشير و نامه اى كه خود آن حضرت پيش امّ سلمه نهاده بود تحويل بگيرد.
موقعى كه امام حسين عليه السّلام شهيد شد حضرت زين العابدين (ع) را هم با اهل حرم امام حسين به اسيرى بردند و آن بزرگوار را نزد يزيد آوردند، در آن موقع فرزند آن حضرت امام محمّد باقر(ع) كه دو سال و چند ماه از عمر مباركش گذشته بود با پدر خود نزد يزيد آمد، وقتى كه يزيد حضرت زين العابدين(ع) را ديد گفت: يا على بن الحسين (در روزگار) چه ديدى؟!
امام زين العابدين(ع) فرمود: چيزى را ديدم كه خدا قبل از اينكه آسمان ها و زمين ها را خلق كند درباره آن قضاوت فرموده است. يزيد درباره زين العابدين با اهل مجلس خود مشورت كرد؟ اهل مجلس يزيد كه از يزيد كمتر نبودند به قتل زين العابدين عليه السّلام اشاره كردند (و كلامى را گفتند كه خودشان به آن سزاوارتر بودند). آنگاه امام محمّد باقر عليه السّلام (كه دو سال و چند ماه بيشتر از عمر شريفش نگذشته بود) بعد از حمد و ثناى خدا در جواب يزيد فرمود:
اهل مجلس تو به تو اشاره اى كردند كه بر خلاف اشاره اهل مجلس فرعون بود كه درباره امر موسى و هارون عليهما السّلام با آنها مشورت كرد، زيرا كه اهل مجلس فرعون به فرعون گفتند: موسى را با برادرش نگاه دار ولى اهل مجلس تو به قتل ما اشاره كردند، اين اشاره اى كه اين ها كردند داراى سببى است، يزيد گفت: آن سبب چيست؟!
حضرت باقر عليه السّلام فرمود: اهل مجلس فرعون حلال زاده بودند ولى اهل مجلس تو حلال زاده نيستند زيرا پيغمبران و فرزندان آنان را غير از فرزندان زنا كسى نخواهد كشت، آنگاه يزيد ساكت شد و چنانكه گفته شده دستور داد تا آنان را از مجلس خارج كردند.
پی نوشت: ترجمه إثبات الوصية للإمام علي بن ابي طالب ع،ص319. منبع:افکار