«هوّن بي، ما نزل بي انّه بعين الله(1)؛ پروردگارا هر چه بر سر من مي‌آيد، در برابر چشمان توست؛ از اين رو (همگي) بر من آسان است.»
سپس ادامه دادند:
«پروردگارا اگر ياري‌ات از آسمان را از ما دريغ داشتي پس آن (نصر و ياري) را براي کسي (مهدي) که از ما بهتر است قرار ده، و انتقام ما را از اين ستمکاران بگير. و آنچه بر ما مي‌گذرد ذخيره آخرتمان قرار ده.»(2)
و نيز گزارش شده که امام(عليه السلام) به درگاه خداوند چنين عرض کرد:
«پروردگارا! تو شاهد بر قومي هستي که آنها شبيه‌ترين مردم به رسول تو محمد(صلي الله عليه و آله) را کشته‌اند»(3)
به دنبال اين سخنان امام بود، كه ندايي شنيده شد: «دعه يا حسين فانّ له مرضعاً في الجنه(4)؛ اي حسين! علي را واگذار، او در بهشت دايه‌اي خواهد داشت» پس از آن امام، علي را از اسب پايين آورد و براي او با شمشير، قبري حفر فرمود و بدن کوچکش را دفن کرد. بدن کودک، غرق در خون شده بود. امام بر او نماز گزارد.(5) و نيز گفته شده که او را در کنار ساير شهيدان اهل بيت نهاد.(6)
پي‌نوشت‌ها: 1 - انه بعينک يا ارحم الرّاحمين. اللهوف، ص 50؛ الملهوف علي قتلي الطفوف، ص 169 . 2 - مثيرالاحزان، ص 70؛ مقتل الحسين خوارزمي، ج2، ص 32، تاريخ الامم و الملوک، ج5، ص448 . 3 - المنتخب للطريحي، ص 431 . 4 - تذکره الخواص، ص 252 . 5 - مقتل الحسين خوارزمي، ج2، ص 32 . 6 - الارشاد، ج 2، ص 108؛ مثيرالاحزان، ص 70. منبع:فردا